Afgelopen zaterdag was ik voor de verjaardag van mijn neef naar het Renaissance Hotel gegaan. Hij had niets vermoed van wat hem te wachten stond. Zijn dochters hadden namelijk een verrassing voor hem in petto. Hij werd naar een conferentiezaal gebracht waar hij de verrassing van zijn leven aangeboden kreeg. Een weblog met een hele verzameling van oude foto’s, filmpjes en ook brieven van vrienden en familieleden. En als klap op de vuurpijl een reis naar Borobudur (Java) in Indonesië, zijn grote wens.
Maar ook ik kreeg de verrassing van mijn leven. Terug naar de lobby vertelde mijn neef mij dat er een zangeres in het Renaissance Casino zong, en dat zij een van de beste zangeressen van Curaçao is. Welnu, ik liet het mij geen twee keer zeggen, en verliet de lobby van het hotel om naar de zangeres te gaan kijken. En inderdaad, het was zowel een lust voor het oog als voor het oor om deze onbekende Curaçaose zangeres te zien optreden met haar organist.
Verbaasd was ik, toen zij tijdens haar pauze op een gegeven moment naast mij kwam staan en mij vroeg of ik haar niet herkende, waarna zij haar naam noemde. Welnu, ik wist niet wat ik hoorde. Wat blijkt, Charlotte, zoals de zangeres heet, was een van mijn leerlingen van de vierde klas van de Johan van Walbeeckschool. Ik wist niet wat ik hoorde. Tot mijn grote verrassing is Charlotte uitgegroeid tot een mooie dame die letterlijk de sterren van de hemel zingt. Zo mooi vertolkte zij ballades van onder anderen: Adele, Whitney Houston en Gloria Estefan, om maar enkelen te noemen. Ik wil niet pretenderen een expert te zijn op zanggebied, maar zij zong prachtig, met volle overtuiging en wist bovendien de juiste tonen te treffen. Voordat ik besloot naar huis te gaan, heeft Charlotte nog een lied aan mij opgedragen, omdat ik als een van haar ex-leerkrachten blijkbaar een blijvende indruk bij haar heb achtergelaten. Ik krijg er weer kippenvel van. Masha danki Charlotte voor de onvergetelijke avond.
We hebben genoeg talenten op het eiland, en daar moeten wij als Yu di Kòrsou - ondanks dat ons eiland momenteel in een dip verkeert - in blijven geloven. Na regen komt zonneschijn, en Curaçao heeft voldoende zonneschijn. Eén daarvan is Charlotte van Blarcum. Ik wil iedereen aanraden om naar haar te gaan luisteren. Charlotte is onze trots, ons zonnetje, met een veelbelovende zangcarrière. Overigens ben ik uiteraard trots op alle leerlingen die ik onderwezen heb, zowel gedurende de goede als de minder goede tijden. Ik zou ze allemaal bij naam willen noemen, maar dat zou overdreven zijn. Tot slot: ben trouwens benieuwd wat voor zangcijfer ik toen aan Charlotte had gegeven.
Arthur Nieuw, Curaçao