Mitar mitar
Deze regering heeft ons les gegeven in hoe er met ‘out of the box thinking” geregeerd kan worden. Er gaat geen week voorbij of een van onze gezagdragers vertoeft in het buitenland om zogenaamde belangrijke staatsactiviteiten te regelen of contacten te leggen voor het land Curaçao. Op het moment van vertrek hoor je met veel tamtam dat om diverse redenen de reis noodzakelijk is en bij terugkomst dat de contacten het eiland zeker ten goede zullen komen. Natuurlijk reizen de minister-president en andere ministers met een ‘entourage’ die de functie van het ministerschap in ere houdt. Teneinde de bevolking op de hoogte te houden van alle door (met name) onze minister-president genomen stappen, dienen er foto’s gemaakt te worden die naar Curaçao opgestuurd worden ter bevestiging van de noodzaak van het geïnvesteerde vermogen in de dienstreis. Het is belangrijk dat men ziet hoe de buitenlandse gezagdragers handjes schudden met onze ministers. Deze waardevolle foto’s worden ongetwijfeld in hun plakboeken bewaard als trots bewijs aan hun kleinkinderen wanneer ze de ministerfunctie niet meer bekleden.
De grote vraag blijft natuurlijk wat deze ‘handjes schudden’ het eiland daadwerkelijk hebben opgeleverd. Bij tijd en wijle laat mijn geheugen mij in de steek en kan ik mij niet herinneren wat voor ons de toegevoegde waarde is van al deze bezoeken. Maar dat zal waarschijnlijk wel aan mij liggen!
Het allerlaatste staaltje van onze zeer gewaardeerde en gerespecteerde minister-president is zijn dienstreis naar India. Ik heb via de media begrepen dat dit een reis wordt die deels privé en deels dienstreis is. In het Papiaments noemen wij dit ‘mitar mitar’, zoals een porkchop mitar mitar bij de Chinees, waarbij je de helft aardappels en de helft rijst bij het vlees voorgeschoteld krijgt. Gaat deze dienstreis volgens deze zelfde formule? Een tweede vraag is: wat is de toegevoegde waarde van deze reis voor Curaçao? Zitten wij echt te springen om de contacten met India juist nu aan te halen? Ik neem aan dat in de eerste 50 procent die wij als burgers betalen een dure fotograaf inbegrepen is, evenals zeker drie tot vier bodyguards, iemand die belast is met de uiterlijke verzorging van de betrokken minister voor wanneer er foto’s gemaakt moeten worden en last but not least een rapporteur die zorg draagt voor het dagelijks opsturen van de persberichten met foto’s.
Of wij foto’s van het bijwonen van een huwelijk in India ook te zien zullen krijgen, betwijfel ik ten zeerste aangezien deze ongetwijfeld deel uitmaken van de andere 50 procent.
Niets anders dan lof voor deze regering die duidelijk heeft laten zien dat als het neerkomt op ‘out of the box’-denken bij het regeren, zij vast en zeker een prijs van verdienste toegekend dient te krijgen.
Anthony Haile, Curaçao