Naar aanleiding van het artikel over nazorg voor nabestaanden op 26 januari 2012.
U heeft het over een baby die op de EHBO-afdeling zou zijn overleden, dus ik neem aan dat het onze vier maanden oude baby was die u bedoelde en dat uw reactie het gevolg is van het stuk dat ik heb geschreven: ‘De beslissing over leven en dood’.
Het stuk gaat niet alleen over mijn verhaal maar ook over de tragedie voor een hele familie, en u heeft het over nazorg voor nabestaanden? U moest zich schamen. Niemand op de EHBO-afdeling heeft ons te woord gestaan op die bewuste dag, 1 januari 2012. Er zou een arts komen, maar die kwam nooit opdagen. Waarom was onze baby overleden? De moeder, in alle staten van verdriet, had erom gesmeekt en niemand die dan ook maar een woord aan haar gaf, niet van troost en ook niets aan uitleg.
Wij, de familie, zijn daar gebleven totdat wij, door verdriet, onmacht en uitputting overmand, huiswaarts keerden. Met lege handen en zonder een uitleg. Nogmaals geen enkele arts of specialist van het Sehos heeft ons die avond of op de dagen daarna te woord gestaan. En nu lezen wij uw stuk over nazorg voor de nabestaanden. Het getuigt wel van heel veel lef om te reageren in de media, terwijl de familie zelf nog op een uitleg uwerzijds zit te wachten.
Is dit soms een nieuwe vorm van nazorg voor nabestaanden? Alleen de huisarts, die in eerste instantie - en terecht - de baby naar het Sehos stuurde, heeft ons, totaal uit het veld geslagen, te woord gestaan. Ik herhaal met nadruk: Er was geen enkele vorm van nazorg en nog steeds hebben wij geen uitleg van het ziekenhuis gekregen. Sterker nog, de afdeling Pathologie, die de autopsie heeft gedaan, vraagt aan de moeder beleeft doch dringend of zij niet zo vaak meer wil bellen. Is dat ook een vorm van nazorg?
Voor uw kinderafdeling heb ik geen woorden, die hebben ons naar huis gestuurd ondanks het advies van de huisarts. Uw manier van medisch specialisme? U kunt zichzelf distantiëren zoveel u wilt, u hebt op uw geweten dat een heel gezin nu zelf met verdriet moet leren omgaan: verdriet over het verliezen van hun dierbaarste bezit.
U weet zelf dat er op dit eiland helemaal geen nazorg gegeven wordt en dat therapeuten heel veel geld kosten. Wij hebben zelf de ouders opgevangen en dat doen wij nog steeds. Onze bevolking weet wat zij aan het Sehos heeft en aan hun zorg. Ik sta klaar voor een afspraak met uw zogenaamde zorgverleners. Onze familie zit niet in de politiek en heeft ook geen politieke aspiraties. Wij zijn een normaal gezin dat antwoorden zoekt om verder te kunnen. Dat is nazorg, en die kunnen wij bij uw instelling niet vinden. Mijn telefoonnummer is bij de krant bekend en ik wacht op uw reactie.
Sharon Winklaar, Curaçao

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.