Ruim duizend mensen waren bijeen op het Wilhelminaplein, donker, bruin, blank, maar ook oud en jong, mannen en vrouwen… Kortom, een aardige doorsnede van wie er op vreedzame en fatsoenlijke wijze samen willen leven op ons dushi Kòrsou en het beste voorhebben met iedereen.
Allemaal mensen die vinden dat het genoeg is geweest met het demoniseren van mensen, met het oproepen van geweld tegenover bepaalde bevolkingsgroepen, met het vulgaire taalgebruik van sommige ‘leiders’, met de verlaging van onze normen en waarden door fout voorbeeldgedrag van bepaalde politici. Ze kwamen bijeen om hun frustratie te uiten omdat de regering en de drie regeringspartijen gewoon doordrammen met hun ‘slecht’ gedrag en geen boodschap hebben aan iedereen die daar vraagtekens bij zet en alleen maar vraagt om dat gedrag eens kritisch te bekijken en liefst weer met fatsoen en zelfreflectie te opereren. Daarover ging het op het Wilhelminaplein. Jammer dat er alleen in het Papiaments gesproken werd, waarom niet ook in het Nederlands?
Het woord respect wordt zo vaak gebruikt, maar het lijkt een loze kreet te zijn geworden die nauwelijks nog inhoud heeft in het dagelijks leven op ons eiland. Deze regering heeft lak aan alles waar wij tot nu toe waarde aan hech(t)ten met minister Carlos Monk aan top die - met zijn uitspraken over landverraders en doodstraf met betrekking tot de mensen die met de commissie Rosenmöller gesproken hebben - ver over de schreef is gegaan.
Dat deze minister na zulke uitspraken direct had moeten aftreden is één, maar het feit dat zijn baas, minister-president Schotte, er met geen woord over gerept heeft, laat staan het over excuses maken gehad heeft, geeft aan hoe ver ons land gezonken is op de schaal van beschaving. Het nieuwe Nederlandse woord hufterigheid heeft ook zijn intrede gedaan bij ons, een trieste waarheid.
Laten we hopen dat, op wat voor manier dan ook, deze nieuwe saamhorigheid zo breed gevoeld gaat worden, dat bij de eerstvolgende verkiezingen, er weer ruimte komt voor fatsoen, eerlijkheid, en respectvol met elkaar omgaan, zodat we er weer met nieuw elan samen tegen aan kunnen gaan om Curaçao op te bouwen in plaats van af te breken waardoor we ons weer herkennen in ons Curaçao en opnieuw kunnen houden van ons isla chikí en weer trots kunnen zijn op dit prachtige land.
Peter Hans van der Veen, Curaçao