Tijdverlies

Gedeputeerde Michiel Bijkerk zegt in de <I>Amigoe<I> van zaterdag 30 juli dat de discussie over de maandelijkse betaling van 1.500 dollar uit zijn eigen zak ten behoeve van raadslid Raphael Santana tijdverlies is. Voor de eerste keer in mijn leven ben ik het volledig eens met Bijkerk. De discussie is tijdverlies, want het is namelijk onmogelijk dat een gedeputeerde een raadslid uit eigen zak maandelijks een douceurtje toebedeelt. Of Bijkerk verwacht van Santana absolute steun of hij ondermijnt een raadslid door omkoperij als dat nodig blijkt te zijn. Nu zal niemand geloven dat Santana zich ooit zal laten omkopen, maar je weet maar nooit. Niemand geeft een ander zomaar 1.500 dollar per maand, of er moet een reden zijn. Die reden is er ook. Santana - die toch al werkloos was omdat hij zijn zaak heeft opgedoekt - is raadslid geworden omdat hij moest wijken voor het nieuwe portofolio van Bijkerk. Voor die tijd verdiende Santana ongelofelijk maar waar 3.000 dollar per maand als portofolio van Peter van de Mosselaar, met wie hij geen gesprek kon voeren, aangezien Van de Mosselaar geen Spaans en Santana geen Nederlands sprak. Op zich natuurlijk al een situatie die nooit had mogen voorkomen. Maar onder Bijkerk is alles mogelijk. Het ergste is, dat kennelijk niemand - de driemansfractie van de PDB incluis - opgewassen is tegen de retoriek van Bijkerk.
Je zou toch zeggen, iedereen kent inmiddels de vreemde wegen van Bijkerk wel? Drie keer geschorst als advocaat wegens belediging van het Hof, een hongerstaking die tot niets leidde, een oproep aan de bevolking van Bonaire om gezamenlijk terug te keren tot het leven in de knoek, het oprichten van 4 verschillende politieke partijen, die telkens een andere visie hadden, de UPB in Nederland steunen als adviseur voor de toekomstige staatkundige structuur om daarna op Bonaire de UPB niet meer te steunen in wat hij zelf adviseerde.
Weten we ook nog wat een stennis we gemaakt hebben van gedeputeerde Booi, omdat hij - dom genoeg - een ambtenaar vroeg om tegen muggen op zijn boerderij Warahama te spuiten in het belang van Bonaire, en de rekening van de overheid te boeken. Booi werd verketterd en moest uiteindelijk aftreden - mede op advies van zijn partij - als gedeputeerde. Ik schat echter ook in dat Bijkerk misbruik zou kunnen maken van de stem die Santana in de eilandsraad heeft. Santana zou in de houdgreep van Bijkerk kunnen komen. Niet alleen als raadslid, maar ook als mens. Het tweetal kan niet zonder elkaar, want anders is het uit met de PHU.
Ik zeg per se niet, dat Bijkerk zijn vriend Santana omkoopt. Ik zeg evenmin dat ik genoeg van de levenswandel van Santana weet om te beweren dat Santana daar gevoelig voor is. Ik weet wel dat in het geval Booi, zowel de toenmalige gezaghebber George Soliana zei als later rechter mr. N.W. Huygen herhaalde : ,,Booi heeft hiermee ongewenst het risico genomen dat hem thans wordt verweten dat hij privébelangen niet adequaat kan onderscheiden van publieke belangen’’. Eigenlijk had ik verwacht dat de huidige gezaghebber mr. dr. Thodé met twee juridische titels gedeputeerde Bijkerk wel tot een andere gedachte zou brengen.
Hubert Linkels, Bonaire

Ingezonden stukken