Ingezonden stukken

Lezers

Kantoor, shopping, fabriek, hoerentent, school of iets heel anders? Niemand die het weet en als het niet omlaag kan dan maar omhoog en als vier lagen mag, maak er dan zes. Wie aan dit soort projecten werkt, begint eerst met onderzoek naar relevante bouwregelgeving en de grondgesteldheid van de locatie. Campissa, daar draait het om. Eerst beginnen en dan zien waar het schip strandt. Waarom was Drov zo afstandelijk naar de buurtbewoners toe? Waarom wordt het ter visie leggen niet openbaar en in kranten aangekondigd? Waarom een monster van een gebouw? Wie en waar zijn de architecten hiervan? Architect Willy Juliana wees bij het begin van de bouw van de ‘Vuurtoren’ op Berg Altena (lijkt eerder op een prullenbak) op het ontbreken van architecten. Bij de IssaSmall gebeurt het zelfde en waarom?
In meer volwassen culturen worden architecten als er vragen zijn, door de media eerst aan de tand gevoeld. Dit beroep bewaakt van oudsher het evenwicht tussen particulier belang en publiek belang. Om zich deze belangrijke rol eigen te maken vervullen architectuurstudenten tijdens hun ontwerplessen aan universiteiten gelijktijdig beide rollen. Pas na de studie komen de ware opdrachtgevers in beeld, vaak figuren die graag het publieke belang aan hun laars lappen, die daarom architecten haten en zich graag rechtstreeks wenden tot aannemers die vervolgens Drov-vriendjes inschakelen om hun wankele constructies ‘leuk’ te verpakken. Het zwijgen van SAIA, Team Cactus, Prodomo en andere architectonische splintergroepjes is kenmerkend voor de zwakte van onze beroepsgroep. Collega's, kijk naar de artsen, gooi je angsten overboord, verenig je en toon je scherpe tanden. Kom op voor die woonbuurt!
Carlos Weeber (architect) Curaçao