Toch nog onverwachts bereikte mij het droevige bericht van het overlijden van Maarten. Het verder lijden is hem bespaard gebleven. Zijn gulle lach en humor, toen ik hem voor het laatst in het Sehos zag, was niet anders dan vroeger toen wij elkaar zo regelmatig zagen met het voetballen.
Onze keeper, speler en af en toe ook scheidsrechter in de tachtiger jaren bij F.C. Bandolino op Curaçao. Organisator bij de vele F.C. Bandolino Valentino toernooien, immer inzetbaar voor de organisatie. Als mede-oprichter en ex-voorzitter wist vriend/notaris Maartense onze voetbalclub vanaf het begin leven in te blazen. Maarten had binnen de club een duidelijk aannamebeleid; als je van Curaçao bent of bereid bent je tijd en energie duurzaam in het eiland te steken, dan ben je welkom bij de club. Het sociale en sportieve karakter van Bandolino stond centraal, niet in de laatste plaats de discussies over maatschappelijke issues. Onder het genot van een pot bier op het terrein van Scherpenheuvel kwamen vanzelf de oplossingen en ideeën. Maarten was kritisch, soms heel kritisch, maar altijd met zijn hart op de juiste plek en met respect voor anderen. Hij wist wat hij wilde en hoe zijn doel te bereiken.
Zijn verhuizing naar Bonaire bracht met zich mee dat we elkaar minder zagen, maar altijd bij het weerzien kwamen de goede herinneringen naar boven en lachten we heel wat af.
Met veel respect en bewondering gaan mijn gedachten uit naar Solange, die ik Maarten heb zien begeleiden tijdens zijn ziekte en de energie die zij wist op te brengen om ook de kinderen tot steun te zijn. Aan haar en de kinderen alle kracht toegewenst om dit verdriet te verwerken. Met fijne herinneringen aan vroeger en foto’s van toen blijft vriend Maarten immer in onze gedachten. De strijd is gestreden, rust in vrede.

Jos Dijk (mede namens je Bandolino-maten), Curaçao