Honden op het strand, bah, weg ermee!
Tot zover kort samengevat het verhaal dat ik in maart schreef en publiceerde. Dit waren dus de twee dames die het helemaal fout hebben gedaan.
Ik kreeg heel leuke reacties en veel lezers waren het met me eens.
Nu ga ik beschrijven wat ik daar op dat strand van het failliete, gesloten, vervallen, gesloopte Sunset Waters Beach Hotel strand gezien en beleefd heb (het hotel werd omstreeks juli 2009 gesloten en ging failliet). De baai en het strand waren zwaar vervuild door nachtelijke bbq’s en baldadigheid van de jeugd. De mensen uit Soto en Barber konden uit goed fatsoen daar niet meer een stranddagje met hun kinderen doorbrengen.
Op een dag verschenen op dat strand twee Europese goed uitziende nimfen, van het soort stewardess, de een erg mooi blond de ander heel mooi donker. Ze bereden opvallend grote mooie auto’s en ze hadden een uitstraling van filmsterren. Zulke mooie vrouwen hebben meestal sterke daadkrachtige mannen. Dat bleek in dit geval ook zo te zijn. Die mooie en luxe uitziende vrouwen met hun mannen trokken werkhandschoenen aan, maakten hun omgeving enthousiast, en plaatsten grote Selikor vuilcontainers. Ze maakten gebruik, op eigen kosten, van een schoonmaakmachine en binnen 3 dagen waren het strand en de baai ‘spic and span’, mooier schoon dan dat het ooit was geweest. Tonnen afval kon door Selikor worden afgevoerd. Toonchi, de brievenschrijver, zag het daaropvolgende weekeinde het strand en de baai van het oude Sunset Waters Beach, druk bevolkt door gezinnetjes uit Soto en Barber genietend van het mooie schone strand en de schone baai.
Ik heb bij de stewardessachtige dames geïnformeerd wat hun beweegreden was om dat vele werk te doen: Hun antwoord was: ,,We deden dit geheel belangeloos, gratis en voor niets, een cadeau van ons en onze mannen voor Curaçao en haar bewoners. Het is een mooi strand op een mooie locatie, we hopen dat het strand schoon blijft, we hebben nu afvalzakken opgehangen.”
De dames zeggen verder: ,,Zou het strand eventueel weer vervuild raken, dan maken we het gewoon weer schoon. We houden van dit plekje.”
Ik als briefschrijver ga nu verder met mijn observatie van die twee mooie dames: Die twee kwamen ook met hun hondjes aan het strand, hun hondjes deden op het strand een poep, de dames bleken plastic zakjes bij zich te hebben. Op een handige manier kwam het poepje van het zand in het zakje, er ging een knoop in en het zakje werd weer mee naar huis genomen. Ja lezers, dit is een voorbeeld van hoe het ook kan: ,,Poepje van de hond in plastic zakje en mee naar huis of in de vuilcontainer.”
Toonchi Diepstaeten, Curaçao