Vrijwillig vertrek van de gouverneur
Een valkuil, lonkend met drogredenen die elke mogelijkheid verstikken tot het creëren van een gemeenschap die een stap verder reikt dan die waartoe de ‘oude’ leiders in staat waren. Uiteindelijk dus toch weer de traditionele manier van leiderschap. Is dat de vrijheid die wij als nieuw volk in een nieuw land wensen?
Hoe moet het nu met de zwarte Yu di Kòrsou di Jansen heet, of Pieters op zijn Nederlands? Of Lichtenberg of Meijer? (Ik doe maar een greep uit het telefoonboek). Zijn die ineens geen Yu di Kòrsou meer? En het deel van de bevolking, op Curaçao geboren, met een donkere, gemengde tot lichtere huidskleur van een blanke of lichtgekleurde moeder en een Curaçaose zwarte vader met de rasechte Curaçaose achternaam, zeg maar Victorina of Wawoe?
Ik kan doorgaan, maar het wordt ingewikkeld. Gaat het echt alleen maar om uiterlijk en achternaam?
De Franse filosoof Jean-Paul Sartre vond dat ieder mens vrij is. Ook in extreme situaties is de mens vrij en kan zijn verantwoordelijkheden niet afschuiven op de omstandigheden. De mens kan loskomen van de manier waarop hij vroeger bestond en op een andere manier gaan bestaan. Hij kan afstand nemen van zijn ‘essentie’ die hij tot nu toe gehad heeft en kiezen voor een nieuwe ‘essentie’.
Wie vrij kan kiezen, is verantwoordelijk voor zijn keuze. Je kan je niet verbergen achter excuses in de trant van ‘maar ik ben nu eenmaal agressief of rechtsdenkend omdat ik dat en dat heb meegemaakt’, want in werkelijkheid kies je ervoor om zo te zijn. Je kan immers altijd kiezen om anders te worden, anders te handelen of te denken. Wie zich toch achter zulke excuses verbergt, noemt Sartre, ‘te kwader trouw’. Zo iemand kiest om zich te laten bepalen door toevallige omstandigheden buiten zichzelf. Zo iemand noemt Sartre niet-authentiek. In de geest van Sartre kun je stellen: we blijven beter niet de gevangene of de slaaf van ons verleden dat we bijna nooit zelf gekozen hebben.
Kom op, ‘nieuwe’ leiders, laten we elkaar en het volk open en recht in de ogen kijken. Stel u op als staatsmannen die filosofisch, intellectueel, verlicht, belezen en transcendentaal denken en handelen, juist omdat u de verantwoordelijkheid draagt voor een heel volk in al haar authentieke verscheidenheid.
Indien u blijft steken in uw oude trant van redeneren is het enige legitieme wat u te doen staat, uitsluitend uw blik te werpen op de op Curaçao geboren Yu di Kòrsous met een indiaans uiterlijk en een, voor zover mogelijk, indiaanse achternaam.
Ten slotte, de president van Bolivia, Evo, heeft als achternaam gewoon Morales.
Diana Lebacs, Curaçao