Het hart van onze koloniale samenleving was Fort Amsterdam. Daar werden beslissingen genomen en gecommuniceerd die de bewegingsvrijheid van alle mensen op het eiland bepaalden. Daar werd in 1863 ook de afschaffing van de slavernij afgekondigd, en werd het eiland bestuurd en gevormd tot de samenleving met al haar verworvenheden waarin wij nu leven. Als wij onze geschiedenis serieus nemen, blijft Fort Amsterdam de zetel van onze regering, want daar ligt de ziel van onze politieke geschiedenis. Alleen daar kan met de kracht van al onze historische voorbeelden worden geregeerd, en blijft de binnenstad een levend deel van ons eiland in plaats van een museumstuk voor buitenlandse bezoekers. Het bouwen van een nieuw regeringscentrum buiten de binnenstad, zoals Helmin Wiels bepleit, is een vorm van geschiedvervalsing, en véél meer geldverspilling dan het in gebruik houden van Fort Amsterdam. Efficiency mag nooit ten koste gaan van de emotionele waarde van historische plekken, en het feit dat de heer Wiels de koloniale geschiedenis de rug wil toekeren, doet geen recht aan alle bevolkingsgroepen die op een andere manier dan de slaven in de koloniale geschiedenis stonden. Wat is er een mooiere symboliek voor een evenwichtige toekomst dan het overnemen van deze historische plek door de nazaten van slaven en slavenhouders tezamen? Natuurlijk horen hier nieuwe rituelen bij, en daar zou veel meer aandacht aan moeten worden besteed, bijvoorbeeld door het plaatsen van een levensgroot kunstwerk rond het thema ‘leven’ in het hart van Fort Amsterdam, op het moment dat de nieuwe regering daar op 10-10-10 haar intrek neemt, of een ander haalbaar symbolisch moment. Maar ik hoor deze geluiden te weinig, dus het zal er nog wel te vroeg voor zijn. Jammer, want een regering die vertrekt uit haar historische stad laat een levenloos monument achter, juist in een tijd dat het geo-toerisme, waarin de toerist op zoek gaat naar authentieke cultuur, in opkomst is. Een samenleving die het trauma van haar slavernijverleden heeft overwonnen, staat sterk in de wereld, en is trots op haar historische plekken, waar de basis is gelegd voor haar stabiliteit en dynamiek. Dat is de authentieke cultuur die Curaçao zou kunnen aanbieden aan de wereld, begin bij het behoud van ons regeringscentrum in de binnenstad.
Marjory van Twist, Foundation of Dreams, Curaçao