We zijn druk bezig met wetgeving over dierenwelzijn en dan tekenen maar liefst 5 ministers een contract waarbij koeien in ruimtes van anderhalve meter met zo min mogelijk bewegingsruimte vetgemest worden voor de slacht. Mestkoeien dus. Plofkoeien. Hoe is dit mogelijk?
Zijn de ministers horende blind en ziende doof? De westerse wereld probeert paal en perk te stellen aan dit soort dierenmishandeling en wij lappen dit allemaal aan onze laars puur voor economisch gewin. Waar blijven deze kilo’s mest? Natuurlijk moet onze economie een impuls krijgen, maar niet op deze manier. Staat het ‘obesitas syndroom’ van de bevolking model voor de mestkoeien: weinig beweging, veel consumptie met alle gezondheidsproblemen van dien?
Omgekeerde wereld; omgekeerd Curaçao.
Ik heb het nog niet eens over de Raad van Advies die stelt dat er geen geld is voor dierenwelzijn. Ik dacht dat de Raad bestond uit kundige weldenkende mensen. De wetgeving aanpassen of wetten maken waarbij dierenmishandeling, c.q. verwaarlozing aangepakt kan worden en dan de mentaliteitsverandering bewerkstelligen en niet andersom.
De vervuiling en de verwaarloosde uitgemergelde dieren, aan zware kettingen of touwen in de brandende zon, zonder water en eten. Dit is echt geen visitekaartje voor een ‘tourist minded island’. En denk niet dat dit te maken heeft met armoede: ik ken ontzettend arme mensen hier op het eiland die heel erg goed voor hun hond(en) zorgen. Soms wel aan de lijn omdat er geen goede afrastering is, maar in de schaduw en met voldoende eten en water en aandacht.
Wat nu gebeurt met dit ondoordacht ondertekende contract is echt een mokerslag, een keiharde klap in het gezicht van alle instanties die zich bezighouden met dierenwelzijn.
Dit is verschrikkelijk, om te huilen. Ik zou de ministers willen adviseren om eens rond te rijden op Curaçao, Shut, Playa Kanoa, Ronde Klip en nog veel meer. Is dit leefbaar, dushi Curaçao?
W.L. Tanasale,
Curaçao