De wetten van een land bepalen de rechtszekerheid van de inwoners. Maar dan moeten die wetten wel aansluiten bij het rechtsgevoel van de burgers. En daar schort het soms aan bij de nieuwe wetten van het jonge land Curaçao.
De Staten hebben een aantal nieuwe wetten goedgekeurd, die in de praktijk fel protest hebben opgeroepen, zoals bijvoorbeeld de te lage strafmaat bij seksueel misbruik.
Maar ook het nieuwe erfrecht blijkt veel haken en ogen te hebben. In 2009 hebben mijn man en ik, om op alles voorbereid te zijn, in overleg met onze dochters, onze testamenten gemaakt. De kinderen werken en wonen in het buitenland en dan wil je alles netjes geregeld hebben.
Maar toen mijn man in 2015 overleed, bleek de wet ondertussen vernieuwd te zijn. Het gezin was niet langer de hoeksteen van onze maatschappij, maar die plaats werd nu ingenomen door de polygame man en zijn buitenechtelijke kinderen.
Want toen ik met de overlijdensakte en ons trouwboekje bij de notaris aankwam om een afspraak te maken om het testament te openen, kreeg ik te horen dat men niet langer uitging van een trouwboek, maar dat ik bij Kranshi een stamboom moest ophalen met de buitenechtelijke kinderen van mijn man. Op mijn vraag of mijn man, indien ik als eerste was overleden, ook op zoek zou hebben moeten gaan naar mijn buitenechtelijke kinderen, klonk een homerisch gelach. Natuurlijk niet. We weten altijd welke kinderen een vrouw heeft, maar van de man weten we dat niet. Een op de vier kinderen op Curaçao heeft een geboortebewijs, waarop alleen de moeder vermeld is. En nu willen we de buitenechtelijke kinderen ook een stem geven en de bewijslast ligt bij de weduwe, dat is de wet. De stoom kwam ondertussen uit mijn oren.
Natuurlijk vind ik het belangrijk om buitenechtelijke kinderen een stem te geven.
Ik heb van 1966 tot 2010 voor de klas gestaan en niemand hoeft mij uit te leggen, hoe belangrijk het is voor jonge mensen om een vader en een moeder te hebben. Maar dat moet bij de geboorte geregeld worden op het geboortebewijs en niet bij het overlijden van de vader.
Na enig rondbellen kwam ik er achter dat de Sede di Damas al in 2012 met de hulp van Professor de Boer een wetsvoorstel heeft gemaakt en aangeboden aan de Staten, waarbij op het geboortebewijs verplicht de naam van de vader en de moeder vermeld moeten worden, maar er is nooit iets mee gedaan.
Zouden er dan toch teveel polygame mannen met buitenechtelijke kinderen in de Staten zitten?
Elisabeth Hollander, Curaçao