Ik vind afval en troep geweldig. Ik fiets graag op de Landfill van Malpais, gelegen tussen de weg naar Westpunt en de weg naar Bullenbaai. Die geuren van bijna vergane kadavers, hele bergen autobanden, allerlei soorten puin, af en aan rijdende pick-ups met van alles erop, zoekende mensen en honden, en je bent verzekerd van zeer interessante flora en fauna. Een zonnebloem die uit een doodskist omhoog groeit, een stoel van twee eeuwen geleden en trotse Wabi’s uitgedost als kerstbomen met een grote variatie aan versiering van alles dat waaibaar is, vandaar de naam, Wabi. Soms loopt daar een hele kudde koeien…. Wat een panorama, koeien op de landfill. Ik word altijd heel rustig op de landfill en de immer veranderende omgeving bepaalt daar mijn snelheid mede afhankelijk van de geuren die in meer of mindere mate indringend zijn.
Mijn fietsvriendinnen zijn het wel een beetje zat. ,,Nee, niet weer over de landfill, misschien ademen we wel asbest in als we daar fietsen.” Maar ik wil er steeds weer heen. Heel Curaçao ontvouwt zich daar onder mijn ogen. Ik heb bijvoorbeeld een stuk tegel van het mortuarium dat gesloopt is. Al of niet legaal, het is gesloopt en ik heb een rekwisiet, eerlijk gevonden. Mijn opa heeft daar nog gelegen. We fietsen in een groep van vijf, elke zaterdag. En het is nu vier tegen één. Dat betekent dat er niet meer over de landfill gefietst wordt. Mijn fietsvriendinnen zijn zo blij!
Maar niet getreurd! Ik hoef helemaal niet meer naar de landfill! We fietsen nog steeds de Willibrordus-route. Nu via de weg naar Bullenbaai, langs de weg achter de olieopslagtanks, richting Willibrordus.
Langs die weg gooit men hele zakken met van alles naar buiten. Zo vanuit de papierversnipperaar, in de zak, op de weg. Gewoon voor het oprapen! Ik kan het niet laten. Ik móet erin kijken. Mijn fietsvriendinnen wachten geduldig. Ik lees op de snippers. ‘Wednesday’, lees ik. ,,Het is Engels”, roep ik enthousiast. Ik voel me een echte Sherlock Holmes! ‘Game number’, lees ik hardop. ,,Het is vast een illegale Gaming Company”, suggereert één van mijn fietsvriendinnen en enig ongeduld herken ik in haar stem. Ik spring weer op de fiets en beloof mijzelf om straks terug te gaan, want er liggen nog 3 van die zakken met Curaçaose geheimen. We fietsen verder. Hele kadavers van allerlei dieren, maar ook bedden, en ijskasten en zelfs een Coca-Cola-ijskast. Fantastisch. Het wordt steeds meer, niet minder. Ik kan mijn geluk niet op.
Onze fietsgroep fietst ook vaak de stadsroute, via Klein Hofje langs de Marina naar Pirate Bay, naar de hotel area van Parasassa/Piscadera. Wat een geweldige plek voor nog een landfill met uitzicht op zee. Terwijl de kadaverlucht mijn neusgaten streelt kijk ik uit over Piscadera Baai. Na een korte drinkpauze boven op de heuvel fietsen we verder langs de Koredor, langs de heerlijk geurende mangroven naar de Pontjes brug. Ik kan mijn geluk niet op en kijk mijn ogen uit.
Septembermaand, Schoonmaakmaand, Cleanup-maand
Marion Schroen,
Curaçao

ADBrief 800


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.