In 1999 is na implementatie van het rapport ‘Nothing Will Be The Same’ gestart met ‘Vishon Kòrsou’. Wat is van deze visie terechtgekomen in de praktijk? Het is nu bijna 20 jaar geleden. En nu is het een goed moment om te evalueren. Opvallend is dat toen een aparte stichting in het leven werd geroepen buiten de bestaande ambtelijke eilandsdiensten en ministeries om het visietraject vorm te geven. Je zou verwachten dat binnen de ambtelijke departementen en ook binnen de gelederen van politieke partijen zelf bepaalde units of denktanks (‘denkers’) actief zouden zijn, die beleidsvorming op een hoger niveau zouden kunnen tillen. Dit is niet de praktijk. Na ‘Vishon Kòrsou’ volgt ‘Koloborativo’ in de vorm van een tripartiet overleg, waarbij een Strategisch Masterplan zou komen, naar voorbeeld van Barbados en Singapore. Dit is toen niet gelukt. Hierbij mag rapport Wijers niet worden vergeten, die de basis vormde voor de oprichting van de constructie Usona/Berenschot en Sona, waar momenteel steen en been over wordt geklaagd. Daarnaast werd tegelijkertijd de zusterorganisatie Antilliaanse Medefinancieringsorganisatie (Amfo) opgericht. Deze ontwikkelingsfondsen hebben de beleidsuitvoering flink gedomineerd gedurende meer dan tien jaar, tussen 2004 tot en met 2014. Vervolgens is het platform Kòrsou ta Avansá gekomen, waarna een hol National Development Plan (NDP) zonder sectorplannen uit de koker is gekomen, onder auspiciën van UNDP. Afhankelijk van de vraag of er een nieuwe raffinaderij op andere locatie komt wordt op basis van eigen particulier initiatief verder gewerkt aan de invulling van een GreenTown rond het Schottegat. Maar insourcing van kennis en visie door de overheid houdt hiermee nog niet op. Tegenwoordig is UNOPS bij de minister van VVRP bezig met stakeholders het ontwerp en invulling van New Urban Agenda voor de komende 20 jaar te definiëren. Onze laatste broker die aan de horizon hangt heet Guangdong Zhenrong Energy (GZE) die kennelijk wonderen gaat verrichten in olie- en energiesector.
Maar dit schrijven is geen kritiek tegen inhuur van externe deskundigheid en/of samenwerking tussen overheid en particulier initiatief. Deze modaliteiten zijn juist zeer toe te juichen en dienen als zodanig verder te worden gestimuleerd voor een beter innovatief beleid gericht op de toekomst. Dit schrijven is wel een oproep om het lokale beleidscomponent te verstevigen en deze verder op- en uit te bouwen in een professioneel netwerk van lokale deskundigen en/of adviseurs. Door gebrek aan een stevig fundament binnen de ministeries van de overheid, die organisatorisch nog steeds in crisis verkeren, is de huidige interne malaise gericht op verdere ondermijning van kennis over de eigen ontwikkelingssituatie en cultuur verder aan het toenemen. ‘Konopa kabuja nobo, na kabuja bi’ lukt niet, omdat geen gedegen parate kennis is over de eigen ontwikkelingssituatie en ook, omdat er onvoldoende toegankelijk verantwoord documentaties voorhanden zijn over de eigen lokale ontwikkelingssituatie en cultuur. Bijvoorbeeld voormalig Usona en Amfo beschikken over meer dan tien jaar archiefopbouw van diverse projectdossiers, die niet toegankelijk zijn voor beleidsvorming van de eigen overheid. Een databank en kennismanagement van de eigen ontwikkelingssituatie en cultuur van het eiland is noodzakelijk. Voor de toegankelijkheid en implementatie van smart government zouden bijvoorbeeld alle archieven gedigitaliseerd moeten zijn, zowel binnen als buiten de overheid. Het gaat hier niet over alleen parate kennis bij mensen, maar vooral het in digitale vorm beschikbaar maken van documentatie, archiefwerk en materiaal, wat dan snel via de digitale weg opgespeurd kan worden en verdienstelijk kan worden gemaakt ondersteunend voor de nodige beleidsvorming.
Daarom is de oprichting van een body die een netwerk van professionele lokale deskundigen en adviseurs vertegenwoordigt een noodzaak. Ik definieer hier een denktank als een organisatie van adviseurs, wetenschappers of commentatoren die zich in een bepaald onderwerp verdiepen en daarover publiceren. Denktanks focussen op maatschappelijke en politieke problemen en proberen een advies te formuleren hoe dit probleem opgelost kan worden. Doorgaans zijn denktanks onafhankelijk van politieke partijen of andere organisaties, maar zij kunnen een instrument zijn van een bepaalde lobby.
Sharnon Isenia,
Curaçao