Uit het redactioneel commentaar in het Antilliaans Dagblad van afgelopen zaterdag: ,,De ander de schuld geven en zelf het slachtoffer spelen … zoals de president van Venezuela die de problemen in eigen land afschuift op Amerika”. U bedoelt natuurlijk de Verenigde Staten. De vanzelfsprekendheid van zo’n uitspraak kan alleen in een land dat geen Mediawet kent, waar er weinig sprake is van hoor en wederhoor.
Het is dan ook niet vreemd dat het AD nooit heeft aangetoond waarom Maduro de schuldige is van de economische malaise. Men vergeet helemaal te melden dat reeds in 2002 ex-president Bush getracht heeft om Chávez uit het zadel te wippen. En toen was er nog geen sprake van tekorten. Dus wat zijn de werkelijke redenen? Komt het door gratis onderwijs en een laptop voor elk kind? Komt het door de menswaardige pensioenen en het hoogste minimumloon van Latijns-Amerika? Komt het door een fatsoenlijk huis die duizenden families krijgen aangeboden om hun krotten rond de stad Caracas te kunnen verlaten? Zou het komen omdat er maatregelen zijn genomen om absurde prijsstijgingen tegen te gaan? Komt het omdat extreme armoede terug is gebracht naar nul procent?
Of zijn het toch ‘Amerika’ zijn, die samen met de oppositie en Colombia de economie in het land hebben ontwricht? Het zou het AD sieren als men beelden toont van verborgen loodsen en opslagplaatsen met tonnen aan goederen, voedsel en medicijnen, opzettelijk achtergehouden om tekorten te veroorzaken en prijzen te laten stijgen. Het had het AD gesierd als men indertijd beelden had getoond van politieagenten die in brand gestoken werden tijdens gewelddadige demonstraties, aangezet door politici van de oppositie die nu politieke gevangenen worden genoemd. Het zou het AD sieren als men uit kan leggen waarom Venezuela een gevaar vormt voor de nationale veiligheid van de VS en dat daarom sancties gerechtvaardigd zijn. Hetzelfde draaiboek dat tegen Cuba gebruikt wordt waar, ondanks alle mooie worden van Obama, nog steeds zelfs geen aspirientje ingevoerd mag worden.
Het AD heeft tot nu toe niet de mogelijkheid geopperd dat het, net als bij de interventie in Irak, om de olie gaat. In dit verband kan er een lijst gepubliceerd worden van meest invloedrijke Nederlanders. Daaruit kan eenieder opmaken dat topmannen van Shell, Damen, Unilever, et cetera, de dienst uitmaken; Nederlandse politici zijn niet meer dan loopjongens van deze heren, met de pers als spreekbuis. Als dank voor bewezen diensten krijgen ze na afloop van hun ambtstermijn een lucratief commissariaatje aangeboden.
De val van Maduro zou van Venezuela weer een bananenrepubliek maken en dit is precies wat Exxon Mobil en de Shell willen. Die kunnen dan olie en gas weer voor een habbekrats weghalen. Tot het AD de ogen opent voor de werkelijke situatie, is nieuws over Venezuela niet meer dan antipropaganda met een doel: zeg maar gewoon fake news.

John da Silva, Curaçao

Naschrift Redactie:
De heer Da Silva heeft gelijk dat de situatie in buurland Venezuela ongewis is met vermoedelijk het risico van veel echt, half echt en ook nepnieuws. Het Antilliaans Dagblad baseert zich in de berichtgeving over Venezuela doorgaans op meerdere bronnen - zoals regelmatig officiële rapportages van het ministerie van Buitenlandse Zaken - en noemt die bronnen ook zoveel als mogelijk. Welke de bronnen zijn van de heer Da Silva blijft vooralsnog onbekend. Feit is dat de Venezolaanse economie vorig jaar met circa 20 procent is gekrompen en dat het land kampt met een hyperinflatie van 800 procent vorig jaar, met de verwachting dat de geldontwaarding vermoedelijk zal verdubbelen tot 1.600 procent inflatie in 2017. Feit is ook - en dat is waarneembaar en dus verifieerbaar - dat president Maduro regelmatig in verband met de binnenlandse malaise naar het buitenland uithaalt; naar de VS (= inderdaad correcter dan Amerika) maar ook naar de buurlanden en naar organisaties van Zuid-Amerikaanse buurlanden. De aandacht afleiden van nationale aangelegenheden door anderen de schuld te geven is overigens een veelvuldig toegepaste methode om de eigen verantwoordelijkheid of het eigen feilen (trachten) te verhelen.