In de nacht van 18 op 19 april 2016 werd er in ons gehuurde vakantiehuis ingebroken. Een zeer onaangename ervaring, de inbreker (of ging het om meer dan één?) was in onze slaapkamer geweest en er waren voor ons ook waardevolle spullen meegenomen.
’s Morgens deden we aangifte in het kantoortje van Politur in het WTC. We waren een tikkeltje gespannen, ook al vanwege het feit dat we ’s middags het vliegtuig naar Nederland moesten halen. De ontvangst daar was niet erg vriendelijk, om het zacht uit te drukken. Eerlijk gezegd leek het erop of wij de daders waren in plaats van de slachtoffers. En dat voor medewerkers van Politur, toch ingesteld, meen ik, om toeristen van dienst te zijn. Na geruime tijd (zo’n anderhalf uur schat ik) was het proces-verbaal klaar en kon ik dit ondertekenen. Vervolgens verwachtte ik een kopie hiervan te krijgen (voor de verzekering), maar dat gebeurde niet: ze zouden het wel mailen, naar de verzekering en naar mij.
Dat vond ik raar, maar ging er verder niet op in, omdat ik immers nog een vliegtuig moest halen en enigszins gehaast was. Toen ik een paar weken in Nederland terug was, dacht ik: hoe zou het toch gaan met m’n proces-verbaal? Ook onze verzekering had niets ontvangen, maar was gelukkig zo coulant om de zaak ook zonder proces-verbaal af te handelen. Ik vroeg een paar Curaçaose vrienden eens bij dat kantoortje langs te gaan en ook mailde ik met een verzoek om uitleg. Dat had geen resultaat. Op een tweede mailbericht kreeg ik dit onbevredigende en op nogal onvriendelijke toon gestelde antwoord: ‘Er werd duidelijk uitgelegd (voor de goede orde: er was niks uitgelegd) dat i.v.m. het verder onderzoek, de rechercheurs hiermede belast, later (na einde onderzoek) contact en/of proces-verbaal aan uw verzekering zal sturen’.
De maand mei verstreek, zonder bericht. Juni: niks. Op een gegeven moment besloot ik de politiewoordvoerder te mailen. Dat zit zo. In maart had ik hem geïnterviewd, ik ben freelance-journalist. Daarbij had hij zijn teleurstelling uitgesproken over het feit dat de politie soms zo’n slecht imago heeft. Het is, vond ik, dus niet zo’n gekke gedachte om hem, met wie ik een heel prettig contact had gehad, om advies te vragen. Zou hij niet kunnen achterhalen waarom dit proces-verbaal - dat ik nota bene al ondertekend had - maar niet boven tafel te krijgen was? Geen reactie. Helaas.
Juli 2016 verstreek, net als augustus, september, oktober, november. Geen bericht van de politiewoordvoerder, noch van Politur. Omdat we erg van Curaçao houden, zijn we hier in december teruggekomen. We huren voor vijf maanden weer een huisje. Een mooie gelegenheid om een bezoek te brengen aan het Politurkantoor in het WTC. Op 22 december was er niemand aanwezig. De dag erna dachten we dat dit weer het geval was, maar na enig kloppen kwam er een etende mevrouw tevoorschijn die ons wel even te woord wilde staan. Nee, ze werkte hier nog niet in april, dus ze wist van niks, maar ze zou het uitzoeken. Ze zou me bellen.
Het is inmiddels 30 januari 2017 en Politur blijft zwijgen als het spreekwoordelijke graf. Dus nog maar weer eens naar het WTC gegaan. Eerst ’s morgens: niemand aanwezig. Wel staan twee telefoonnummers op de deur en in welke gevallen je welk nummer kunt bellen. Informatie uitsluitend in het Papiaments. Handig voor toeristen, moet men gedacht hebben. ’s Middags probeer ik het nog eens: opnieuw niemand. Ook na hard kloppen niet. Ik geef het op. Geen proces-verbaal. Ook geen dader(s) trouwens. Zou daar overigens ooit naar gezocht zijn?
Een paar weken geleden (op 29 december om precies te zijn) was in de krant te lezen dat de ‘toeristenpolitie’ Politur niet voorkomt op de Landsbegroting voor 2017. ‘We hebben de minister gevraagd of Politur voor 2017 een beroep kan doen op financiering uit het Crimefonds.’
Ik zou zeggen: niet doen!
Ko van Geemert,
Nederland