Geachte nieuwe minister-president van Curaçao, ik neem de vrijheid om u een sprookjesbrief te schrijven omdat ik respect heb voor de zware taak die u op zich durft te nemen, maar ook om de wijze waarop u deze taak denkt te gaan aanpakken. Ik citeer: ,,Jij, jongere, ouder, docent, leider, trainer, broer of zus, kind, echtgenoot, vriend, collega, arbeider, buurman of buurvrouw, Curaçao rekent op je, ga ervoor!” Nieuwe minister-president, het volgende sprookje zou zo maar eens bewaarheid kunnen worden!
Januari 2017: Ik ren graag in het gebied van de hotels van Parasasa/Piscadera want bewegen is gezond. Vandaag staat de wind ‘verkeerd’ en kan ik daar rennen zonder de dagelijkse gifstank van de raffinaderij diep tot in de kleinste longblaasjes in te ademen.
December 2020: Ik ren graag in het hotelgebied van de hotels Parasasa/Piscadera want bewegen is gezond. Ik ren daar elke dag aan het einde van de dag als de temperatuur wat zakt. Door de fantastische win-winoplossing voor economie en milieu met geweldige omscholingstrajecten en technologische vernieuwing kan ik hier dagelijks rennen en schone lucht inademen.
Januari 2017: Ik ren verder en zie twee kinderen spelen op de mooie nieuw gemaakte stoep voor hun huis. Het meisje ligt op een oud skatebord terwijl het jongetje haar vooruitduwt. Ze schateren. Een venijnige luide schreeuw klinkt vanuit het huis. Ik kan het niet verstaan, maar het klinkt niet fijn. Het meisje springt verschrikt op van het skateboard. Haar ogen opengesperd van angst lijkt het. De jongen kijkt schichtig achterom. Wat deden ze verkeerd? Met gebogen hoofd lopen ze richting het huis.
December 2020: Ik ren verder en zie twee kinderen spelen op de stoep voor hun huis. Het meisje ligt op een oud skatebord terwijl het jongetje haar vooruitduwt. Ze schateren. Op de porch staat een rijzige vrouw. Liefdevol kijkt ze naar de twee spelende kinderen terwijl ze haar handen om haar mond vouwt als een megafoon. Een zwoel hoorngeluid zwelt aan. Het meisje springt op en grijpt het skateboard. ,,Kuminda!” roept ze blij en samen rennen ze richting het huis.
Januari 2017: Ik ren verder naar beneden, dribbel een betonnen trap af richting het water en besluit om rechts af te slaan en via de mondi de berg op te klimmen om van daaruit het mooie uitzicht over de zee en het binnenwater te bewonderen. Grote zakken huisvuil, bouwafval, dode huisdieren in verre staat van ontbinding en een oorverdovend gezoem maken dat ik veel harder ren dan normaal.
December 2020: Ik ren verder naar beneden, dribbel een betonnen trap af richting het water en besluit om rechts af te slaan en via de mondi de berg op te klimmen om van daaruit het mooie uitzicht over de zee en het binnenwater te bewonderen. Een bordje wijst me de weg hoe ik via het mondipad naar boven kan klimmen en de bijzondere mangrove waar ik als eerste langsloop heeft sinds kort een onopvallend bordje met uitleg van zijn waarde. Helemaal blij van zo veel schoonheid temper ik mijn vaart en geniet met volle teugen van de mondigeuren op dit mooie pad.
Januari 2017: Boven op de berg komt het pad uit op het onafgemaakte einde van een nieuwe asfaltweg die daar is aangelegd om de mooie natuur te ontsluiten voor toeristen. Zelfs met de auto kun je nu op de berg komen. Nog meer huisvuil, nog meer bouwafval, nog meer dode huisdieren…. Ik knijp mijn neus dicht en loop naar het verste puntje op de berg, waar het uitzicht het mooist is en ik de landfillstank niet meer ruik. Aan de overkant ligt een prachtig ongerept wandelgebied en daarachter de zee en deze plek staat garant voor een geweldige zonsondergang. Niet meer ongerept, er staat een bouwkeet op die landtong aan het water, er wordt gebouwd, zonder vergunning?
December 2020: Ik mijmer weg en boven gekomen word ik getrakteerd op een schitterend uitzicht. Ik neem mezelf voor om morgen aan de andere kant van dit water te gaan lopen. De wandelpaden aan die kant zijn mogelijk nog adembenemender.
Januari 2017: Ik ren verder naar beneden tot aan de marina en terug naar de auto. Bij Señora Verda koop ik een koud biertje en ga zitten onder een van de twee parasols aan het water en geniet van het laatste licht van de dag. Het wordt snel donker. Er stopt een auto bij de andere parasol. Twee mannen stappen uit. Een klikt zijn zaklamp aan en speurt in het water. Hij grijpt ineens in het water en haalt een inktvis naar boven die hij met grote kracht in enkele welgemikte bewegingen doodslaat op de rots. Ik kijk er verschrikt naar. De mannen hebben geen aandacht voor mij. Met een snelle snee klieft hij de octopus en rukt hij de ingewanden uit het dode dier. Met een boog belandt de dode inktvis in de emmer die hem wordt aangereikt door de tweede man. Hij grijpt zijn zaklamp weer en speurt verder langs de kust. Hij heeft geen geluk en na enkele minuten stappen de mannen weer in de auto en rijden weg.
December 2020: Ik besluit om terug te rennen via de weg zodat ik nog een sprintje kan maken tot aan de parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats loop ik naar Señora Verda voor mijn koude biertje en ga ik zitten op mijn oude vertrouwde plekje onder de parasol. In het water zie ik twee snorkelaars die uitroepen slaken van bewondering. Later als ze op de kant bij de parasol naast mij gaan zitten hoor ik ze enthousiast vertellen over de prachtige zeekat die ze hebben gezien.
Dank u wel! Wat fantastisch, minister-president, hoe u ons land de afgelopen vier jaar hebt geleid. Ja geleid, leiden door de anderen te vergezellen in hun ambitie om veranderingen in gang te zetten en in gang te houden. U hebt zowel het grote belang van het zwaar inzetten op economische ontwikkeling op waarde geschat als ook de gigantische waarde gezien van ‘going green’ en bescherming van onze milieumonumenten. De balans tussen deze twee grootheden heeft ons geen windeieren gelegd. Ik zie dagelijks op mijn wandelpaden vele natuurgenieters uit de hele wereld.
Fantastisch hoe u ondanks zeer veel tegenstand een groot deel van de begroting heeft toegewezen aan praktisch jeugdbeleid en daarbij meer dan de helft heeft besteed aan opvoedingsondersteuning van ouders, leidsters van kinderopvang, jeugdwerkers en opleiding van leerkrachten. Zowel ouders, als leerkrachten en kinderen zijn in deze vier jaar een beetje blijer geworden. Een onderwijzer verdient meer dan een Statenlid en zo hoort het ook. We zijn er nog niet maar de zaadjes hebben wortel geschoten en de structuren zijn opgezet. Petje af, minister-president. Samen met een opkrabbelende economie en een zeer snel groeiend ecotoerisme door de grote waarde van onze natuurlijke monumenten, zijn deze blije kinderen en volwassenen een investering voor de toekomst die zijn weerga niet kent.
En als laatste wil ik u complimenteren met het volhardend vasthouden aan het blijven hameren op het opzetten van een apparaat voor simpelweg het naleven van reeds bestaande wetgeving. Zowel op het gebied van milieunormen, als op het gebied van visvangst en speervissen, als op het gebied van belasting betalen, als op het gebied van verkeersregels het zich houden aan de snelheidslimiet, het verplicht dragen van autogordels, alcohol nuttigen en rijden, als op het gebied van comptabiliteit, als op het gebied van transparantie en bestuurders, als op het gebied van vuilstorten langs de openbare weg. Wat heeft dat veel rust en schoonheid en saamhorigheid gebracht op ons eiland. Dank u wel.

Marion Schroen, een dankbare burger (december 2020), Curaçao