Die stupide dreigementen van KFO beginnen mij onderhand de keel uit te hangen. Ik vraag mij af hoe de heer Eldon ‘Peppie’ Sulvaran zou reageren indien ik het volk zou oproepen om zijn kantoor met de grond gelijk te maken indien hij niet ophoudt met zijn gezeur voor een nieuw referendum. Waarschijnlijk krijg ik dan de volgende dag een proces aan mijn broek wegens opruiing, bedreiging of wegens wat voor slinks bedachte aantijging dan ook. Plus een pak slaag van een ingehuurde crimineel. Gelukkig zijn wij niet van het soort dat op die manier te werk gaat wanneer wij onze zin niet krijgen. Laten we wel wezen, wat Peppie doet is pure opruiing en haatzaaierij tegen de Europese Nederlanders en tegen al diegenen die hij als hun handlangers (en dus als landverraders en bombas) beschouwt.
Het draait allemaal om twee punten waar Peppie zich mateloos aan ergert, te weten de politieke onwil om de Consensusrijkswetten de nek om te draaien en de weerstand tegen het houden van een herhaald (ditmaal zogenaamd ‘schoon’) referendum. Om met dat laatste te beginnen het volgende. De heer Sulvaran verwijt het toenmalige politieke establishment op een oneerlijke wijze campagne te hebben gevoerd ten voordele van het SI-kamp omdat de toenmalige overheid ook Landsgelden heeft gebruikt om hun voorlichtingscampagne te financieren. Die middelen waren ruim aanwezig zodat het voor het SI-kamp niet moeilijk was om een kostbaar informatieproces te financieren, waardoor uiteindelijk een nipte overwinning kon worden behaald. Pure machtsmisbruik in Peppie’s ogen, ‘detournement de pouvoir’ ten top. Onzin natuurlijk. Elk overheidsbeleid is gebaseerd op een politieke overtuiging. Wanneer die overtuiging wordt aangevallen dan is het niet alleen een recht van de betreffende overheid maar zelfs een plicht om op te komen voor hetgeen die overheid als het landsbelang voor ogen ziet staan. Het is een overheid uit moreel en ethisch oogpunt wel degelijk toegestaan om haar politieke standpunten, zoals neergelegd in het regeerakkoord, te verdedigen met gebruikmaking van de haar ter beschikking staande begrotingsmiddelen. Dat houdt regeren onder meer in, het uitdragen en verdedigen van de visie en ideologieën waar men voor staat. Ex-premier Cameron van Engeland heeft ook overheidsgelden gebruikt om zijn politieke visie tegen de Brexit uit te dragen. Een ander standpunt zou inhouden dat de oppositie (in ons geval het Nee-kamp) wel toegestaan is om alle laden open te trekken om het volk te beïnvloeden, terwijl de zittende overheid zich dient te beperken tot strikt objectieve informatie aan het algemene publiek over de logistieke- en organisatorische regels over het referendumproces. Ja, mijn hoela, Peppie kan de pot op. Het nee-kamp mag schoppen, gillen en tieren, de overheid moet dat gedwee over zich heen laten gaan en mag volgens de heer Sulvaran geen overheidsgelden gebruiken om haar standpunten te verdedigen en daarover uitleg te geven aan de bevolking. Te gek voor woorden. Tijdens het laatste referendum, gehouden in 2009, had het nee-kamp trouwens sowieso de bevolking op een verkeerd been gezet door de vraag die de burgers toentertijd werd voorgelegd, namelijk om al of niet akkoord gaan met het pakket van afspraken neergelegd in het Slotakkoord, gemakshalve uit te leggen als een vraag over wel of geen Nederlandse overheersing. Hierdoor werd het referendum in de emotionele sfeer getrokken. Tegen deze slinkse manoeuvre heeft de toenmalige overheid zeer terecht alle middelen ingezet om middels een gedegen informatiecampagne de bevolking te bewegen hun keuze te baseren op redelijkheid en niet op onderbuikgevoelens. Gelukkig heeft de redelijkheid het toen gewonnen, al was het maar nipt. Ook nu is de heer Sulvaran bezig de bevolking tegen Nederland op te hitsen. Zijn zogenaamde revolutionaire strijd heeft echter niets te maken met het landsbelang. Het is hem en KFO enkel om te doen om elke vorm van extern toezicht uit te roeien, om zoveel mogelijk vrij spel te krijgen voor zijn opportunistische praktijken. Door de jaren heen heeft hij zich mateloos lopen ergeren aan die uit de klei getrokken haarklovende Hollandse rechters die absoluut geen begrip konden opbrengen voor de ‘smoezel’-cultuur die voorheen onze politiek zo eigen was. De Consensusrijkswetten moeten van tafel want al dat starre gedoe is ‘not good for business’. Het gemene van de heer Sulvaran schuilt in het feit dat hij het hele volk mobiliseert voor zijn persoonlijk belang en het belang van zijn kornuiten. Bedrieglijk houdt hij daarbij het volk voor dat het land in staat is om zichzelf te bedruipen. Niets is minder waar. Wereldwijd zoeken landen toenadering tot grotere samenwerkingsverbanden omdat men inziet dat men het alleen niet kan halen. Zo staan er landen in de rij om toegelaten te worden tot de EU en huidige lidstaten aanvaarden gedwee sancties indien afgesproken regels niet worden nageleefd. Recentelijk is de Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken, Delcy Rodriguez, hardhandig de toegang ontzegd toen hij trachtte het topoverleg van de Mercosur-landen binnen te dringen. Om bekende redenen is Venezuela voorlopig niet welkom bij Mercosur. Het land blijft echter halsstarrig toegang nastreven, Rodriguez vecht letterlijk fysiek om toegelaten te worden tot het grotere handelsverband van Mercosur, het gaat immers om survival.
Curaçao zit reeds in het comfortabele samenwerkingsverband van het Koninkrijk. Ja, er zijn spelregels waar de landen binnen het Koninkrijk zich aan moeten houden, maar die spelregels zijn absoluut gematigder en soepeler dan die waarmee Curaçao geconfronteerd zou worden na verkregen onafhankelijkheid. Of denkt de heer Sulvaran dat wij er beter van af zijn onder toezichthoudende regimes als die van het IMF of die van de Wereldbank? Of in het uiterste geval onder het regime van de drugsmaffia? Is dat waar KFO naar streeft?
George Lichtveld,
Curaçao

ADletters logo