Ons onderwijs moet in de komende regeerperiode de teloorgang van de waarden en normen in onze samenleving een halt toeroepen en tegelijkertijd streeft de coalitie naar een algehele digitalisering van het onderwijs.
Dit is bij God en dus ook op Curaçao een volstrekt onmogelijke opdracht voor de leerkrachten.
Bij waarden en normen gaat het immers over de menselijke moraal, terwijl de digitale wereld gebaseerd is op amorele wiskundige modellen: de algoritmes.
Waar dit toe kan leiden valt te lezen in een interview met de schrijfster van het boek ‘Weapons of Math Destruction’ in Vrij Nederland van 19 november 2016.
Cathy O’Neil (1972) werd gealarmeerd door een artikel dat in maart 2012 verscheen in The Washington Post .
Het verhaal gaat over de 31-jarige Sarah Wysocky, een leerkracht aan de MacFarland Midle School in Washington DC. Ze was geliefd bij de ouders, de kinderen en de schoolleiding. ‘Het is een genot om een klaslokaal binnen te lopen waarin goed onderwijs, gemotiveerde leerlingen en een positieve leeromgeving zo effectief worden gecombineerd’, schreef haar meerdere bij haar evaluatie, mei 2011. Twee maanden later werd ze ontslagen.
De reden was een complex wiskundig model dat meet wat het aandeel van een leerkracht is in de testresultaten van de kinderen. Volgens dat model hoorde Wysocky bij de slechtste 2 procent van de leerkrachten. Een schoolhoofd in New York wilde graag weten hoe het algoritme in elkaar stak en belde het ministerie van Onderwijs. ‘O, dat wil je niet weten’, zei iemand van het ministerie, ‘het is wiskunde’.
Niemand van het departement van Onderwijs begrijpt het model, een leerkracht weet niet waar haar score vandaan komt en hoe ze die kan verbeteren, maar ze kan er wél om ontslagen worden, aldus O’Neil.
En dit is alleen nog maar de digitale dreiging voor docenten.
Wat betekent complete digitalisering van het onderwijs voor de leerlingen?
Elisabeth Hollander,
Curaçao