Ik baal telkens weer wanneer ik halve waarheden en hele leugens lees en ook als er aan selectief geheugenverlies wordt geleden. Zoals als ik over het verzoekschrift van het Openbaar Ministerie aan het Hof van Justitie lees in het Antilliaans Dagblad van dinsdag 30 augustus 2016 (‘OM wil volmacht bij nv’s’).
A. ,,Onderzoeker Willems stelde vast dat binnen korte tijd nadat de regering Schotte in het jaar 2010 aantrad, werd overgegaan tot massaal ontslaan van commissarissen en leidinggevenden (…). Dit gebeurde overigens niet alleen bij de onderzochte nv’s (…) maar ook bij Curinde, CAH (…).”
Sub A-1: Op 3 december 2010 werd ik als president-commissaris van Curinde benoemd. Ik trof geen enkele commissaris aan bij Curinde, de twee overgebleven commissarissen waren namelijk zelf al enige maanden vóór december 2010 vertrokken. Dus hier kan absoluut geen sprake zijn geweest van het massaal ontslaan van commissarissen.
Sub A-2: De leidinggevende van Curinde had reeds op 18 november 2009 de pensioengerechtigde leeftijd (Apna) van 60 jaar bereikt. Dit was dus niets anders dan het op een zorgvuldige manier afwikkelen van de beëindiging van zijn arbeidsovereenkomst.
Sub A-3: Op 24 november 2010 werd ik als president-commissaris van Curaçao Airport Holding (CAH) benoemd. Bij CAH was Maurice Adriaens kort daarvoor (juni 2010) als statutair directeur benoemd. Je moet gek zijn om zo’n kundig iemand proberen te ontslaan. Dus ook hier lariekoek.
Sub A-4: De commissarissen werd vriendelijk verzocht hun functie ter beschikking te stellen, hetgeen zij ook gedaan hebben.
Notitie: Op 4 februari 2013 heb ik een soortgelijk verzoek gekregen van minister-president Daniel Hodge. Mijn antwoord aan hem begon als volgt: ,,Met verbazing heb ik kennisgenomen van uw verzoek om mijn functies per omgaande ter beschikking te stellen, vooral gezien uw algemene motivering in dezen dat de overheid haar beleid minder goed denkt te kunnen uitvoeren met commissarissen die zij niet zelf heeft benoemd.” Ik ben niet ingegaan op zijn verzoek!
B. Verder wordt vermeld: ,,De statuten bij de overheids-nv’s werden vervolgens gewijzigd door introductie van zogenaamde ‘modelstatuten’, waarbij onder meer een ‘openbaar belang’-bepaling in de doelomschrijving werd geïntroduceerd en de aandeelhouder meer directe invloed kreeg op het beleid van de vennootschap via de geïntroduceerde ‘instructiebevoegdheid’.” Hier wordt gesuggereerd dat het kabinet-Schotte met dubieuze voorbedachten rade de modelstatuten introduceerde. Dit is een flagrante leugen. In een brief van 15 november 2010 van overheidsaccountantsbureau Soab gericht aan de Raad van Ministers van het Land Curaçao, met als onderwerp: ‘Advies inzake benoemingsvoorstel nieuwe president-commissaris van Curinde nv en Curaçao Airport Holding nv’, vermeldt Soab in lid 4: ‘Aanpassing statuten van Curinde en CAH’, onder andere het volgende: ,,Uitgaande van de bepalingen van de Code Corporate Governance moeten de statuten van een vennootschap of stichting zodanig worden aangepast dat alle bepalingen van de Code van toepassing verklaard kunnen worden. In ieder geval dient in de statuten een verwijzing naar de Code te worden opgenomen alsook de verplichting om de bepalingen van de Code toe te passen (…).” Dit is de reden waarom alle statuten aangepast moesten worden (dus om de bepalingen van de Code van toepassing te kunnen verklaren) en niet om boze plannen van kabinet-Schotte ten uitvoer te brengen. Gemakshalve is toen gekozen voor ‘modelstatuten’, in plaats van iedere overheidsentiteit zijn eigen gang te laten gaan met het aanpassen van de vele, zeer verschillende, statuten. Het was natuurlijk ook véél goedkoper. Eén modelstatuut en één notariskantoor.
C. In de twee (model)statuten die in mijn bezit zijn (Curinde en CAH) en die precies hetzelfde zijn (met uitzondering van de naam, doelstelling en dergelijke), wordt nergens ‘instructiebevoegdheid’ genoemd. Het dichtstbijzijnde is artikel 19 lid 2: ,,De algemene vergadering is bevoegd het bestuur aanwijzingen te geven betreffende de algemene lijnen van het te volgen financiële -, sociale en economische beleid en van het personeelsbeleid.” In mijn vier jaren als president-commissaris is minister Stanley Palm van PAIS de enige geweest die hiervan gebruik heeft gemaakt (met desastreuze gevolgen). Hij gaf het bestuur van CAH een aanwijzing om onmiddellijk te stoppen met alles wat te maken had met ‘Airport City’ en alle financiële middelen te stoppen in de uitbreiding/verfraaiing door Curaçao Airport Partners (CAP) van het luchthavengebouw, ondanks dat het contract tussen CAP en de overheid (de Doma) heel anders hierover sprak. Wij zien ook dat na zijn vertrek projecten opeens weer los zijn gekomen (het Airport Hotel bijvoorbeeld).
Ik ben van mening dat Huub Willems instructies moet hebben gekregen met wie wel en met wie niet een gesprek aan te gaan, want bij mij heeft hij nooit aangeklopt.

Rudy Sprock, Curaçao