Een handige ondernemer (naam niet onbekend) bouwt op een maagdelijk puntje bij Piscadera aan zee zijn optrekje. Je kunt nu al zien dat het monsterlijk wordt. Suzy probeert hem te overtuigen daarmee stoppen, maar die snuiter lapt haar aan zijn laars. Die denkt: wat jij naast Sehos zonder vergunning deed, mag ik op Piscadera ook. Gelijke monniken, gelijke kappen. Suzy heeft sinds dat gebeuren bij Sehos geen poot om op te staan. Waar maakt deze juriste zich druk over? Was zij architect, dan had zij gezien dat stedenbouwkundige chaos juist de meest waardevolle karakteristiek is van Curaçao en van Willemstad in het bijzonder. Binnen ons Koninkrijk is de tegenstelling met strakke Hollandse stedenbouw juist een kracht. Waarom vergapen Nederlandse groepjes zich anders aan dat rommelig instortende Otrobanda? Zoiets kennen ze thuis niet. Waarom beschildert hier een clubje Nederlandse kunstenaars de binnenstad in felle kleuren? Thuis mag dat van Monumentenzorg niet. De wijze waarop het nieuwe ziekenhuis precies op het randje van beschermd erfgoed door Nederlandse architecten samen met een Antilliaans hulpje is gedumpt, is ongekend. Ga rustig door ongehoorzame knutselaar en Piscadera wordt een eigentijds rommeltje. Vijfhonderd jaar geleden toen beide forten daar niet stonden, was ook Willemstad nog maagdelijk. Geschiedenis is leerzaam.
Carlos Weeber, architect
Curaçao