Er zijn nog steeds velen die denken dat: (1)er weinig of eerder niets is geïnvesteerd in milieuprojecten op het terrein van Refineria Isla en/of (2 )Refineria Isla uitsluitend draait om winst te maken. Het wordt nu wel tijd om dit misverstand snel en voorgoed uit de wereld te helpen.
In de beginjaren van Refineria Isla is er een aantal stoomverstuivingssystemen geïnstalleerd om het asfalt beter te verbranden. Dit efficiëntere en effectievere systeem verbruikt minder asfalt, wat gunstig is voor een lagere uitstoot van fijnstof en SO2. Tevens is Refineria Isla snel overgestapt van conventionele naar gecomputeriseerde procesbesturing. Door toepassing van gecomputeriseerde procesbesturing is er minder uitval van de fabrieken en daardoor minder uitstoot.
Om de luchtkwaliteit verder te verbeteren, zijn er vijf nieuwe fabrieken bijgebouwd en de capaciteit van vier andere bestaande fabrieken vergroot. Dit allemaal om de immissie (concentratie op leefniveau) van SO2 en fijnstof structureel te verlagen en tevens de aanhoudende stankoverlast te verminderen. Dit staat los van de stank die door incidenten veroorzaakt wordt. Er zijn ook drie lage fakkels (60 m hoog) vervangen door twee nieuwe fakkels met een hoogte van 120 m. Het doel van hoge fakkels is om de concentratie van SO2 en fijnstof op leefniveau te verlagen. Daarbij hebben de nieuwe fakkels een systeem om het gas efficiënter en effectiever te verbranden, wat ten goede komt aan minder roetvorming. Recentelijk is er ook een nieuwe gascompressor geïnstalleerd ter vervanging van de oude, minder betrouwbare. In totaal is hier een investering mee gemoeid van meer dan 500 miljoen gulden. Na in bedrijfname van al deze nieuwe installaties is de beoogde verlaging van de immissie toch niet gehaald (Bron: Rapport studie verricht in 2007door Tecsult, Canadees consultant namens Isla). Na al de eerder genoemde projecten bleef Refineria Isla verder streven naar een betere luchtkwaliteit. In 2008 is een aanvang gemaakt met het toevoegen van een additief (een poeder om zwavel te binden) aan het proces van de catcracker (katalytische kraakinstallatie) om de uitstoot van SO2 in ton per dag verder te verlagen. Deze SO2 komt vrij tijdens het afbranden van cokes op de katalysator en verlaat de catcracker via de schoorsteen. Dit additief kost 1,5 a 2 miljoen gulden per jaar. Ter evaluatie van de effectiviteit van dit additief wordt de uitstoot van SO2 regelmatig gecontroleerd en het resultaat daarvan is en blijft verbluffend. Met dit additief is de SO2-uitstoot bij de catcracker met meer dan 80 procent verlaagd.
Thans wordt de concentratie (microgram per kubieke meter) van SO2 en fijnstof, in een gebied met meerdere vervuilers (Refineria Isla, CRU en Aqualectra), gecontroleerd. Door deze situatie is de SO2-concentratie nog steeds hoger dan de vastgestelde norm in de Hindervergunning voor Refineria Isla. Met deze controlemethode is het vrij moeilijk om de bijdrage van elke vervuiler te bepalen. Vooral omdat de SO2-concentratie op leefniveau, naast de uitstoot in ton per dag, ook zeer afhankelijk is van de weersomstandigheden (wind, temperatuur, luchtdruk et cetera). Daarom heeft StAB (Stichting Advisering Bestuursrechtspraak) een systeem vastgesteld om de SO2-immissie (concentratie op leefniveau) van Refineria Isla te berekenen. Deze methode is bijzonder goed maar wel omslachtig.
Echter een betere controlemethode is om de SO2-uitstoot, in ton per dag, direct bij de bron te controleren. Er moet dan voor elke vervuiler een maximumuitstoot, in ton per dag, vastgesteld worden. Met deze controlemethode worden de eeuwige discussies en rechtszaken over de luchtkwaliteit voorkomen. Toepassing van deze controlemethode is eigenlijk mogelijk omdat de maximale toegestane uitstoot van SO2 in ton per dag voor Refineria Isla al is vastgelegd in haar Hindervergunning. Bij de aanvraag (het ‘Isla Operating License Application’-document) voor een Hindervergunning moest Refineria Isla een beschrijving van de inrichting indienen. Dit staat duidelijk vermeld in artikel 8 van de Nota van Argumentatie van de Hindervergunning. Verder staat in voorschrift 1.1 van de Hindervergunning, dat de inrichting alleen in werking mag zijn ‘volgens de beschrijving in de aanvraag’. In het ‘Isla Operating License Application’-document is de maximale hoeveelheid SO2 vastgesteld die Refineria Isla, vóór en na in bedrijf name van de nieuwe fabrieken, per dag kan uitstoten. Door toevoeging van deze Isla Operating License Application aan de Hindervergunning was het mogelijk om de daarin vastgestelde maximale uitstoot SO2 in ton per dag als norm te hanteren voor de luchtkwaliteit. Jammer genoeg is toch gekozen om de concentratie (microgram per kubieke meter) SO2 op leefniveau en niet de uitstoot van SO2 in ton per dag als norm te nemen. Voor controledoeleinden is het beter om de SO2-uitstoot, in ton per dag, als norm te nemen omdat deze niet afhangt van weersomstandigheden. Bij de CRU (BOO) is dat wel toegepast. De laatste drie jaar heeft Refineria Isla een uitstoot van gemiddeld 58 ton SO2 per dag geregistreerd. De vraag is waarom de SO2-concentratie op leefniveau dan toch nagenoeg gelijk is gebleven. Zou de oorzaak misschien liggen bij de uitstoot van SO2 afkomstig van de nieuwe fabrieken van Aqualectra bij de Dokweg en op het Isla-terrein. Als al deze nieuwe fabrieken, die bovenwinds van de raffinaderij gebouwd zijn, samen in bedrijf zijn, kan de SO2-uitstoot oplopen tot om en nabij de 20 ton per dag. Daarbij zijn de schoorstenen van die nieuwe fabrieken erg laag (30, 50 en 60 meter) waardoor de impact van SO2, hoewel lager in hoeveelheid, toch wel aanzienlijk kan zijn op de concentratie (microgram per kubieke meter) op het leefniveau. Deze SO2 rijke rook gaat rechtstreeks naar een gebied dat al vervuild is door andere bronnen(Refineria Isla en CRU).
Alleen een degelijke studie kan een goed beeld geven over de bijdrage van elke bron. Dit kan een interessante taak zijn voor de overheid met mogelijke assistentie van Nederland.
Gregorio R. Donata,
Curaçao

ADletters logo