Dit was het voorpagina artikel van het Antilliaans Dagblad van 30 december 2015. Terecht heeft de heer Van der Gulik in dat artikel kritiek geleverd op de handelswijze van Aqualectra en dus indirect op die van de regering. Niet alleen is het macro gezien duidelijk dat er totaal geen visie bestaat bij de politiek omtrent de toekomst van Curaçao, maar ook op micro-economisch gebied ontbreekt elke kennis gezien de laatste paragraaf van het artikel. In deze paragraaf stelt de regering dat ‘middels de aanpassing van het teruglevertarief en handhaving van de vaste maandelijkse vergoeding, wordt ervoor gezorgd dat particulieren of bedrijven nog steeds een redelijke terugverdienperiode kunnen realiseren’.
Ik neem aan dat binnen Aqualectra en/of de regering ten minste een persoon rekenen op school heeft gehad, maar daar viel duidelijk het begrip ‘terugverdientijd’ niet onder. Zonnepanelen hebben een levensduur van circa 25 jaar. Nu kan men debatteren wat een reële terugverdientijd is, maar ongeveer 6 jaar zou een redelijke uitkomst zijn. Sinds maart 2014 heb ik zonnepanelen. In tegenstelling tot hetgeen men uit het artikel zou kunnen afleiden, was er geen vaste vergoeding voor particulieren in 2014 en werd de afgenomen kWh gesaldeerd met de geleverde kWh. Op basis van werkelijke gegevens, mijn meterstanden en mijn energieproductie, kom ik tot een terugverdientijd van 6 jaar op basis van de afspraken in 2014, op een terugverdientijd van 17 jaar op basis van de afspraken in 2015 en op een terugverdientijd van 23 jaar in 2016. Hoezo een redelijke terugverdientijd?
Een onderbouwing van de juistheid van mijn cijfers zou kunnen zijn dat het aantal particulieren dat in 2015 en daarna nog zonnepanelen heeft aangeschaft, makkelijk in een skiff zouden kunnen plaatsnemen.
Ten eerste zou men zich bovendien kunnen afvragen waarom men 2 keer betaalt voor het net. Men mag toch aannemen dat er al wordt betaald vanwege de afname, waarom dan nogmaals voor de levering? Ten tweede is het vreemd dat de geleverde kWh voor een hogere prijs wordt doorverkocht. Saldering zou eerlijker zijn. Ten derde zou het rechtvaardiger zijn geweest om voor de bestaande installaties de saldering te laten voortduren en geen vaste vergoeding toe te passen of ten minste een overgangsperiode - van bijvoorbeeld 6 jaar - te nemen zodat de installatie is terugbetaald. Als er na die 6 jaar bijvoorbeeld geen vergoeding voor de geleverde kWh zou worden gegeven en ook geen vaste vergoeding zou worden gevraagd, dan is de investering terugverdiend en de winst voor de particulier louter het eigen verbruik van de opgewekte energie. Dit is niet veel, maar wel rechtvaardiger.
Elke simpele ziel weet dat olie- en gasproductie eindig is. Of dat nu over 30 of 50 jaar is. Eens houdt het op en dan kan men wel tegen die tijd gaan bedenken: hoe komen wij nu aan onze energie? Maar zou het niet beter zijn om niet nu al een stimulans te geven aan zonne- en windenergie in plaats van niet verder te kijken dan de huidige broekzak?
Tot slot nog een andere opmerking. Het is natuurlijk makkelijk om Shell de schuld te geven van de vervuiling van de Isla. Gemakshalve worden dan enkele punten onder tafel geveegd. Ten eerste was de keuze 30 jaar geleden of schoonmaken door Shell of de raffinaderij kopen voor 1 gulden. Een beetje kinderachtig om dit te ‘vergeten’. Ten tweede heeft de raffinaderij 30 jaar lang werkgelegenheid geboden en inkomsten opgeleverd. Ten derde heeft men 30 jaar geld opzij kunnen leggen voor de komende schoonmaak. Uit achteromkijken kan men wat leren, maar met vooruitkijken kan men wat doen.

Rob van Meerten, Curaçao