Wat een ophef en commotie rond de sanctiewet, wat is er eigenlijk aan de hand? Welnu, een tijdje terug heeft Obama sancties afgekondigd tegen Venezuela, het land zou een gevaar vormen voor de nationale veiligheid van de USA. Aangezien het leger van Venezuela drie keer zo klein is als dat van, pak ‘m beet Colombia, nam niemand hem serieus. Deze zet moet echter gezien worden in een breder kader: juist nu worden de kaarten geschud in de oliewereld. De grote vissen eten de wat minder grote op. En Venezuela is met haar olie- en gasreserves een enorme tonijn die binnengehaald moet worden. Daarom hebben de USA en Saudi-Arabië de productie opgevoerd en zelfs reserves op de markt gegooid. Met als gevolg een forse daling van de olieprijs. Het kan hen niet schelen of eigen bedrijven naar de knoppen gaan, als het doel maar bereikt wordt en dat is de concurrentie uitschakelen en opkopen. Reken maar dat als de oppositie in Venezuela weer aan de macht komt, de olieprijs omhoog schiet. Wedden?
Het gaat er dus niet om, om landen te sanctioneren die de mensenrechten schenden…., anders hadden we allang maatregelen moeten nemen tegen Saudi-Arabië, daar worden toch immers de rechten van de vrouw vertrapt? Maar eh, is dat niet onze trouwe bondgenoot in de strijd om de wereld-olieheerschappij? Bovendien, als Israël gesanctioneerd wordt, het land schendt decennia lang de rechten van Palestijnen, kunnen we dan niet zelf bepalen of we meedoen?
Kortom, wat er nu gebeurt, is dat oliemagnaten Obama opstoken…. en deze weer de Tweede Kamer in stelling brengt. Vervolgens worden Rosaria c.s. aangezwengeld, waarna de media gezamenlijk melden dat we het Rijk moeten volgen als dit sancties neemt tegen Venezuela…, eh pardon, Rusland.
De vraag blijft natuurlijk hoe wij sancties tegen Rusland moeten treffen, mogen we hen dan geen shimaruku’s meer leveren?
Hier trappen wij dus niet in, stelletje oliebollen… sorry, geachte leden van de Tweede Kamer!
John da Silva,
Curaçao