Met stijgende verbijstering volg ik dit schooljaar de ontwikkelingen in ons onderwijs.
Errol Cova begon ermee door als voorzitter van de Fundashon Profeshonal Edukashonal Kòrsou (FPEK) de leerkracht centraal te stellen in het onderwijs. Dat is vreemd, want het onderwijs is er voor de leerlingen en niet voor de leerkrachten, dus de leerling hoort centraal te staan.
Het Rooms Katholiek Centraal Schoolbestuur (RKCS) koos een heel andere invalshoek en raadde de leerkrachten juist met klem aan om een stapje terug te doen en zette vol in op het gebruik van nieuwe informatiecommunicatietechnologie (ITC).
De vraag rijst of zij de leerling nog wel zien als een mens die gevormd moet worden of toch meer als een tekortschietende robot, die dringend digitaal op niveau gebracht moet worden?
En ex-minister-president Etienne Ys probeert al maanden iedereen in de bioscoopzaal ervan te overtuigen dat de oplossing heel ergens anders ligt. Hij laat een leerling voor de camera getuigen dat een vier voor rekenen op school, na één uurtje per week met een vrijwilliger van zijn stichting, veranderd is in een 9. Bèrgwensa ta mata hende.
En dan nu de rector magnificus van de University of Curaçao (UoC), werkzaam in de absolute top van het onderwijs op Curaçao, die aan de bel trekt, omdat het niveau van de studenten te laag is.
Arme leerlingen, arme studenten!
Elisabeth Hollander
Curaçao