Drugs, wapens en olie, pijlers van onze westerse economie. Deze moeten goeddeels in dollars worden afgerekend. Zoals the Mighty Sparrow allang had voorspeld, draait het allemaal om de Yankee dollar.
Dollarisatie houdt per definitie in dat producten duurder worden, kijk maar naar Bonaire, je moet immers eerst dollars kopen om een product te betalen, zo simpel is dat.
De strijd om de dollar is meedogenloos, alle initiatieven om te komen tot een Afrikaanse munt als tegenhanger van de dollar, zijn de nek omgedraaid. Datzelfde is nu ook in Zuid-Amerika gebeurd.
Het eerste wat de Amerikaanse marionet Macri deed, was de positie van de dollar verstevigen ten opzichte van de Argentijnse peso. Het gevolg is dat net zoals op Bonaire, het leven duurder is geworden voor de Argentijn. Het alsmaar duurder worden van het leven werkt ongelijkheid in de hand, immers alleen de rijken hebben er geen probleem mee. Dit gezegd hebbende, brengt ons op de kern van het betoog: ongelijkheid is de voedingsbodem van geweld en terreur. Ga maar na, de aanslagen in Parijs zijn niet uit naam van Allah uitgevoerd, de plegers hadden allen de Franse of Belgische nationaliteit. Kansloze jongeren, vaak hoger opgeleid, gediscrimineerd in hun zoektocht naar een baan. Gevoed door beelden van onthoofde kinderen na Israëlische bombardementen of van verminkte lijken na weer een Amerikaans bommentapijt op een ziekenhuis, enkel en alleen om één Taliban uit te schakelen. Beelden die wij hier niet te zien krijgen en als het niet aan organisaties als Artsen zonder Grenzen had gelegen, hadden wij er ook geen weet van gehad. In plaats van politieke oplossingen te zoeken, door te beginnen met de Palestijnen gelijke rechten te geven, worden de bombardementen juist opgevoerd. Het is geen toeval dat dat nou net door de landen gebeurt, die de meeste wapens produceren, immers, oorlogen leggen de wapenindustrie geen windeieren. Minister Koenders, wolf in schaapskleren, probeerde het goed te praten door te verklaren dat Nederland enkel precisiebombardementen uitvoert, terwijl de Russen alles platgooien. Als er dan eens precies vrouwen en kinderen worden geraakt, tja dat zijn de risico’s van het vak. En de schaapjes zaten erbij en slikten het als zoete koek. Het gevolg van dit alles is een enorme vluchtelingenstroom en een toegenomen vrees voor aanslagen; Amerikanen en Europeanen hebben steeds meer moeite een veilig vakantieoord uit te zoeken.
Wapenverkoop en de dollar, die gaan hand in hand.
Nu komt Shipyards Damen er aan en dan wordt het meteen duidelijk wat Rutte bedoelde toen hij tegen Eman zei: ,,Kom, laten we samen lekker centjes verdienen, dan gebruiken we Curaçao en Aruba als hub.” Hij bedoelde natuurlijk: Kom, laten we Latijns-Amerika verder bewapenen, hup!
Zuid-Amerika wordt nu door een economische oorlog, sabotage van buitenaf en antipropaganda rijp gemaakt voor weer een tijdperk van onderdrukking en uitbuiting, met de komst van bedrijven als Shipyards Damen en de dollar voorop. We vergeten snel……, totdat je in Buenos Aires op een trottoirtegel stapt met daarop de naam van een vermoorde student, slachtoffer van el Terrorisme del Estado, net zoals de meeste dictaturen in die tijd, gefinancierd door de Amerikaanse dollar.
Wij hoeven ons hier geen zorgen te maken over aanslagen en terreur, want moedergeit houdt de wolf wel buiten de deur…
John da Silva,
Curaçao