Ik heb me behoorlijk geërgerd over de inhoud van het artikel van 15 september. De strekking was dat Chata het kaf van het koren scheidt. Daarbij geeft Kyara Wanga aan dat een groot aantal van de kamers die er verhuurd worden onbekend is. Ik wil daar het volgende over zeggen. Wat veel mensen zich niet realiseren is dat wij op het eiland in een economische crisis zitten, bedrijven en huishoudens. De reden is inmiddels welbekend dus ik zal daar niet te veel meer over zeggen behalve(!) dat we grotendeels moeten teruggrijpen naar 2010, toen daarna mensen die wilden investeren, afhaakten dan wel geen vertrouwen in de regering(en) hadden en hebben. Dat er bewoners zijn (6.000 volgens Wanga) die toch proberen iets van hun verloren gegane geld binnen te krijgen, heeft natuurlijk alleszins te maken met het feit dat er al jaren meer dan 1.000 onverkoopbare huizen staan (slim uit te rekenen als je alleen al marktplaats, en al de makelaars meetelt). Mensen betalen WEL degelijk belasting hiervoor, jaarlijks. Het zou Wanga sieren als zij en vooral Dindial zich daar een keer op zouden focussen, in plaats van miljoenen gemeenschapsgeld uit te geven aan advertenties, hapjes en drankjes in vooral Noord-Amerika, Canada et cetera, om toeristen binnen te harken. Verder is het de cultuur van het eiland om je plekje te verhuren, dat is al decennia zo, en mag mijns inziens zo blijven. Ik gun iedereen wat extra’s en vooral mensen die zich al blauw aan belastingen betalen hier op ons dushi Kòrsou. J. Martina, Curacao