Beter een goede buur dan een verre vriend. Daar zit wat in, vooral als de verre vriend andere belangen heeft. Zo heeft onze grote vriend ingegrepen in Irak en Libië. Die zijn nu hun olie kwijt en de Islamitische Staat heeft er vaste voet aan de grond gekregen. Vraag nu aan een Irakees of Libiër wat deze van onze verre vriend vindt. Onze zuiderbuur heeft ook olie. Amerikaanse en Nederlandse oliemaatschappijen willen die daar weghalen tegen een ‘preis di baka flaku’, net als vroeger.
Daarom moet de oppositie weer aan de macht komen. En daarom moet er gesaboteerd worden en moeten er tekorten veroorzaakt worden zodat de economie en de samenleving ontwricht raken.
De Venezolaan ziet zich dan genoodzaakt om rijst te eten als er geen aardappelen zijn en appels als er geen peren zijn. Maar wat er ook gebeurt, hij wil niet terug naar de tijd van vroeger. Toen had een klein groepje families alles, anderen hadden niks en de rest had helemaal niks. Er heerste extreme armoede. Er was toiletpapier in overvloed maar met een lege maag had je er niets aan.
In plaats van te analyseren hoe de tekorten ontstaan, wat de rol is van ex-president Uribe en zijn paramilitaire drugsbendes, en waarom de olieprijs plotseling tot een dieptepunt gedaald is, doen de lokale media, aangezwengeld door de NSA, de AIVD, de VVD en de Telegraaf mee aan de stemmingmakerij. Hierdoor worden Venezolanen op de luchthavens van Curaçao en Aruba nu uitgemaakt voor dief en prostituee en teruggestuurd. Een student zou in een Arubaanse cel onder verdachte omstandigheden zelfmoord hebben gepleegd door toiletpapier te slikken. Hij zou dat hebben verkozen boven teruggestuurd worden. Zijn ouders hebben een onderzoek laten instellen na verkeerde berichtgeving in lokale media.
Zo ga je niet met je buren om. Zij hebben inmiddels voldoende toiletpapier, buitenlandse kranten in overvloed. De Washington Post en de Telegraaf schijnen geliefde merken te zijn. Samen met lokale bladen brengen zij het ‘nieuws’ over een vluchtelingenstroom deze kant op. Dit staat haaks op recente cijfers van het toeristenbureau. En nu we het er toch over hebben, als het klopt wat er allemaal beweerd wordt, waarom hebben die 1.000 illegale Colombianen er moeite mee om teruggestuurd te worden als het zo slecht gaat in Venezuela? Nu de Farc uitgeschakeld is, waarom gaan die 6 miljoen Colombianen niet terug?
Zou het zijn omdat het verschil tussen arm en rijk nog nooit zo groot is geweest als nu in Colombia?
John da Silva,
Curaçao