Ik vind het bijzonder jammer dat onze familievriend Marguérite Nahar zich in het verdedigen van een minister en diens politieke partij heeft gemengd. Ik zal kort zijn met mijn antwoord op hetgeen Margué geschreven heeft en het lange verhaal laten voor een andere dag onder andere omstandigheden.
Trouwens Margué; niet MFK, PAR en MAN hebben een verzoek voor zowel een openbare Statenvergadering als een Centrale Commissievergadering over Curaçao Airport Holding (CAH) ingediend, maar oppositiepartijen PAR en MAN en onafhankelijk Statenlid Omayra Leeflang (zie o.a. het AD van 24-02-2015).
Een van de vele stokpaardjes van mijn dierbare Margué zal altijd ex-minister Hakim (die ook op de bres sprong voor DAE) en Air Berlin blijven, ……. ongeacht het economisch succes van Air Berlin. De investering in Air Berlin heeft zich al ‘tig’-aantal keren terugbetaald. Niet alleen Duitsers hebben Curaçao als toeristenoord ontdekt vanwege Air Berlin, maar ook onder andere Scandinaviërs, Zwitsers en Engelsen. Air Berlins succes heeft recent de KLM doen bewegen om ook een middagvlucht naar Curaçao te introduceren zodat anderen (Scandinaviërs, Engelsen en reizigers uit andere Europese landen) connectie met een vlucht van de KLM naar Curaçao kunnen maken.
Alsof dat niet voldoende is, heeft Arkefly bekendgemaakt tegen het eind van het jaar met vluchten vanuit Eindhoven (dicht bij Air Berlins Düsseldorf) te gaan beginnen en zijn vele ‘resorts’ bij Jan Thiel naarstig aan het uitbreiden (waaronder Morena Resort). Ik zou zeggen: Nasser Hakim, thank you for a job well done. Je vraagt je dan wel af waarom mevrouw Nahar zo fel tegen de persoon Nasser Hakim en Maurice Adriaens blijft, en dat zal ik dadelijk (summier) uitleggen, maar eerst dient de lezer zich het volgende te realiseren:
A. Het is niet de CAH die contracten met potentiele nieuwe luchtvaartmaatschappijen onderhandeld en ondertekend. Dit doet het Curaçaose toeristenbureau (CTB).
B. CTB heeft echter niet voldoende financiële middelen beschikbaar om stoelengarantie of marketingsupport alleen te kunnen bekostigen.
C. De CAH neemt dan (op verzoek van de minister en het CTB) meestal de helft voor haar rekening. De huidige minister/AvA van CAH heeft zelfs aan de CAH opdracht gegeven om op te houden met de ontwikkeling van een ‘Airport City’ om zodoende meer geld in ‘airlift’ en verfraaiing/uitbreiding van het luchthavengebouw te kunnen stoppen. In het recente geval met JetBlue hebben naast het CTB en CAH ook vele hotels/resorts bijgedragen (stoelengarantie).
D. Bij Air Berlin wordt het bedrag dat Curaçao uitgeeft volledig gebruikt voor marketing en promotie ten behoeve van Curaçao. Het wordt dus niet in hun zak gestopt.
E. Het is niet de heer Adriaens die uiteindelijk beslist inzake een verzoek van de minister/AvA om CTB financieel bij te staan, maar de Raad van Commissarissen (RvC) van CAH, en geloof mij dat gaat echt niet zonder slag of stoot, zoals mijn dikke files kunnen getuigen.
Nu het waarom Marguérite zo fel gekant is tegen Nasser Hakim, Maurice Adriaens, alsmede Curaçao Airport Partners (CAP) en toentertijd DAE, is makkelijk uit te leggen. Laatstgenoemden hebben namelijk in het verleden bij tijd en wijlen conflict(en) gehad met Insel Air en/of hebben niet voldaan aan de eisen/wensen van Insel Air. Haar zoon (een uiterst bekwame professional die mijn waardering geniet) is werkzaam bij Insel Air als commercieel directeur (cco). Een ieder die niet volledig aan de kant van Insel Air staat, kan daardoor haar toorn verwachten. Ik ben dit gewend, maar vind het wel jammer dat mijn ex-collega in haar verbolgenheid dit keer niet op niveau is gebleven.
Indien ik als president-commissaris een directeur op de ene dag een terechtwijzing moet geven en op een andere dag een schouderklop, dan doe ik dat naar eer en geweten, op niveau en zonder een tweede keer erbij na te denken. Dit betekent niet dat ik een ommezwaai van 180 graden heb gemaakt.
Gezien het parlement niet akkoord is gegaan met het integriteitsonderzoek (vereiste PwC Nederland) inzake de Centrale Bank van Curaçao en St. Maarten, heb ik er totaal geen vertrouwen in dat de behandeling van het onderhavige geval in ons parlement voor ‘openheid van zaken’ zal kunnen zorgen. Een rechtsgang waar ik als getuige door de rechter verplicht wordt om ALLES naar eer en geweten openbaar te maken, zie ik eigenlijk liever tegemoet. ‘But then again’, moeten wij in deze moeilijke tijden waaronder de bevolking van Curaçao gebukt gaat, hier tijd en geld aan gaan besteden? Ik vind van niet. Ta basta!
Rudy Sprock (MBA),
Curaçao