De regering van premier Eman heeft de tekorten van Aruba behoorlijk laten oplopen. Vooral in zijn eerste termijn, toen de wereldeconomie door een diep dal ging. Een bewuste keuze, zei de premier gisteren op een persconferentie. Tijdens de crisis was er de keuze tussen bezuinigen en investeren. Het is bekend dat de Nederlandse premier Rutte een voorkeur heeft voor de eerste optie, maar Aruba koos voor de tweede optie. Op die manier wilde Eman de economie aanjagen en dat is gelukt. Bovendien vinden veel economen dat een betere aanpak dan bezuinigen. Nederland heeft daar nooit commentaar op gehad. Juist nu in de begroting van 2014 het tekort terugloopt grijpt Nederland in. Een vreemde gang van zaken. Ten eerste is de begroting een zuiver Arubaanse aangelegenheid waar Nederland zich niet mee heeft te bemoeien. Natuurlijk kan de regering worden aangesproken op de oplopende schulden, maar als het om de vaststelling van de begroting gaat is het Statuut voor het Koninkrijk duidelijk. Het land Aruba is daarin autonoom. Vervolgens grijpt Nederland naar het instrument van een aanwijzing voor de gouverneur. Om dat te verantwoorden wordt verwezen naar het algemeen belang van het Koninkrijk. Maar het valt moeilijk uit te leggen dat de schulden van Aruba het Koninkrijk in gevaar brengen. Als iets het Koninkrijk in gevaar brengt is het de interpretatie van het Statuut en het Reglement voor de Gouverneur door premier Rutte en minister Plasterk. Hun zienswijze is er met de haren bijgesleept. Ze maken het nog erger door de mogelijkheden voor Aruba om bezwaar te maken te blokkeren. De Nederlandse regering begaat hier een aantal staatsrechtelijke doodzondes, zoals staatsrechtgeleerde Arjen van Rijn heeft uitgelegd, en brengt de gouverneur in een onmogelijke positie. Misschien nog erger is dat Rutte en Plasterk hiermee de warmste pleitbezorger voor het Koninkrijk, premier Mike Eman, een dolksteek in de rug geven. Dat hij een hongerstaking is begonnen bewijst hoezeer hij zich verraden voelt door zijn partners in het Koninkrijk. Of dat de juiste reactie is, kun je je afvragen, begrijpelijk zijn de emoties van Eman wel. Voor Curaçao en Sint Maarten moet het optreden van Nederland een teken aan de wand zijn. Het is jammer dat maar weinig politici van deze twee andere autonome landen in het Koninkrijk het aandurven om te protesteren tegen de manier van optreden door Nederland. Want de kans dat Rutte het algemeen belang van het Koninkrijk nog een keer misbruikt om de regels uit het Statuut terzijde te schuiven is niet denkbeeldig en dat kan dan net zo goed ten koste gaan van Curaçao en Sint Maarten als nu van Aruba. Een crisis in het Koninkrijk is dichtbij. Het is aan de politici van alle landen om dat te voorkomen.