Minder dan 24 uur nadat Curaçao Airport Partners (CAP) met een van haar voornaamste klanten, Insel Air, in een persbericht publiekelijk de vloer aanveegt met het verwijt van ‘extreem slecht betalingsgedrag’ - zelfs zo slecht dat CAP financieel risico zou lopen - is de zaak bijgelegd. Een ‘serieus conflict’ heet nu een ‘meningsverschil’. Gelukkig. En een goede zaak. Voor CAP en Insel, maar vooral ook voor het product Curaçao, dat sterk afhankelijk is van het toerisme en de logistieke sector en dus van de aanwezigheid van voldoende airlift. Dit laatste is een randvoorwaarde voor economische ontwikkeling. Het is daarom een kwalijke zaak dat betrokken bedrijven de ruzie zo ver hebben laten oplaaien. Waar twee vechten hebben er doorgaans twee schuld. Dat zal ook hier het geval zijn. Toch was het, voor zover is na te gaan, niet Insel die hiermee naar buiten trad. En het was CAP die kennelijk een ultimatum had gesteld. De luchthaven had Insel zelfs willen ‘grounden’ voor een betalingsachterstand van volgens Insel Air circa een ton dollar. In de luchtvaartindustrie, waar extreem grote bedragen in omgaan, is dit echt geen onoverkomelijke schuld. Dan is het lawaai dat CAP maakte - vooral in het uitgegeven communiqué - als schieten met een kanon op een mug. De schade van een dag niet vliegen is vele malen groter, voor Insel maar eveneens voor CAP en vooral Curaçao, en dus zou grounden volledig buitenproportioneel zijn geweest. Het lijkt erop dat CAP niet blij is met de kritiek op de tariefsverhogingen, die volgens Insel niet conform de regels van de internationale burgerluchtvaartorganisatie ICAO zouden zijn doorgevoerd, en het niet betalen van incentives aan Insel voor het aanboren van nieuwe routes. De strijdende partijen hebben elkaar nu aan tafel gevonden. Opnieuw: gelukkig en een goede zaak. De overheid dient er echter op toe te zien dat de internationaal en dus ook lokaal kwetsbare luchtvaartsector zich houdt aan de spelregels, maar tevens een positieve bijdrage levert in plaats van een negatieve aan de bereikbaarheid van Curaçao en daarmee aan de economie. Want weliswaar heeft CAP een ‘monopolie’, om redenen van spreiding van risico en vereiste groei is Insel al wel gestart met een aparte organisatie op Aruba. Insel Air dient - als ieder ander - haar verplichtingen natuurlijk gewoon na te komen. Maar het zou een ramp en schande zijn als de Curaçaose maatschappij op zeker moment noodgedwongen het zwaartepunt van haar activiteiten naar het buureiland zou moeten verhuizen.
