Op onnavolgbare wijze sloot Prince, His Purple Majesty, de alweer vierde editie van het Curaçao North Sea Jazz Festival (CNSJF) af. Op Facebook, maar ook op YouTube en elders op het wereldwijde web explodeerde het zowat. Zijn optreden is nu al historisch te noemen, zeggen zelfs de doorgewinterde organisatoren. Prince laat niet alleen voor de duizenden lokale en internationale bezoekers een onvergetelijke ervaring achter, maar ook een persoonlijke boodschap voor Curaçao. Hij had daarvoor maar een paar zinnen nodig: ‘Curaçao, I love this place. Do you too? If not, I will take it from you’. Met andere woorden: begin eerst van je eigen (ei)land te houden. Dat is ook een van de doelen van de initiatiefnemer van het festival, Fundashon Bon Intenshon (FBI) van Gregory Elias. Geloof in je land en in de mensen en laat zien waartoe je als kleine natie in staat bent, terwijl de schijnwerpers op je gericht staan; en wees als ministaat ook groot door daar waar je geen expertise of ervaring in huis hebt dit te erkennen en kennis en kunde in te huren. Vandaar de verbinding van Curaçao met North Sea en het opnieuw inzetten van de profs van Mojo Concerts uit Nederland, die op hun beurt van Curaçao zijn gaan houden. Do you too?
Dat het jazzfestival niet alleen een muziekfestijn van wereldklasse is, maar FBI en CNSJF muziek beschouwen als een instrument om door barrières heen te communiceren, blijkt ook wel uit de sterke keuze voor de legende Harry Belafonte om bij de opening van de 2013-editie een speech te laten houden. Geen vrolijke of gezellige toespraak, maar wel één die elk gevoelig hart móet raken. Een speech vanaf Curaçao, een speldenknop op de kaart, voor en over de wereld. Over de onnodige kindersterfte in de wereld. Niet door oorlog, maar door honger en armoede. Opbeurend voor aan het begin van het feestweekeinde is wat anders, maar toch kiest de motor achter het evenement letterlijk dit podium om het publiek - waaronder toeristen uit alle windstreken - deze enorme wereldproblematiek, die grotendeels kan voortwoekeren door onverschilligheid (‘human neglect’ en ‘indifference’) van de andere medemens, voor het voetlicht te brengen. Dat is gedurfd. Maar ook heel bijzonder en vooral terecht.
Het is ook de onverschilligheid die binnen de eigen landsgrenzen die ervoor zorgt dat er teveel zijn die te lang hun ogen sluiten voor (sociale) misstanden op Curaçao. Met zijn paar woorden slaat ook megaster Prince de spijker op de kop: ga niet onverschillig om met je eigen land. I love this place, do you too?