Amper een maand na de gruwelijke - nog niet opgeloste - moord op politicus Helmin Wiels, is deze week binnen zijn partij Pueblo Soberano de bom ontploft. Het is de PS-fractie in de Staten, onder aanvoering van kandidaat-premier Asjes, versus het sterk uitgedunde PS-partijbestuur, geleid door voorzitter Balentina. Maar het is óók: zus Marvelyne Wiels, die kandidaat is om Gevolmachtigde minister van Curaçao in Den Haag te worden, versus haar eigen oudere broer Aubert Wiels, die als vice-partijvoorzitter aangaf zelf geïnteresseerd te zijn in het partijleiderschap. PS die onder Helmin Wiels flink groeide en bij de laatste verkiezingen als grootste uit de stembus kwam, is versplinterd en loopt hoe dan ook schade op. Het was te verwachten, niet te hopen. Twee Soberano-groeperingen lijnrecht tegenover elkaar, die kort geleden nog gezamenlijk naast de kist van de overleden leider rouwden en die elkaar nu dwars zitten. Vooralsnog trekt het bestuur, dat zegt slechts tekst en uitleg te willen van de fractie, aan het kortste eind; en ‘winnen’ de Statenleden die ook de ministers aanwijzen. Dat komt omdat de parlementariërs de macht(smiddelen) hebben, namelijk een goedbetalende Statenzetel en/of straks een ministerspost die zij niet gemakkelijk uit handen zullen geven. Gedoe in een partij is altijd al erg genoeg, zeker als dit de grootste regeringspartij is, maar ernstig wordt het als dit gevolgen heeft voor het bestuur van het land. Coalitiepartners PNP, het onafhankelijk lid Sulvaran (beide eenmansfracties) maar vooral PAIS volgen de ontwikkelingen binnen Soberano daarom natuurlijk op de voet. Hoe komt de gehavende PS uit de interne strijd en welke invloed heeft dit op de continuïteit en de stabiliteit van de regering en het regeringsbeleid? Het kamp Asjes lijkt de komende tijd sturing te geven aan Soberano. De aanstaande premier - met allerminst een onbesproken verleden - is er niet alleen in geslaagd om met een beperkt aantal stemmen en dus vooral dankzij de populariteit van wijlen Wiels in de Staten en straks in Fòrti te komen, maar heeft tevens Wiels’ broer Aubert als zijn belangrijkste opponent van zich afgeschud. Kortom, Asjes staat plotseling aan het roer van PS, van de fractie, van Curaçaos grootste partij, van regering en van land. Daarmee zijn natuurlijk nog meer dan eerst alle ogen op hem gericht. Als hij dan voormalig regeringspartner MFK van ex-premier Schotte beschuldigt van ‘infiltratie’, dan is allereerst te hopen dat dit niet zo is, maar tegelijk te hopen dat Asjes zijn woorden kan waarmaken. Anders is hij enkel bezig om verder angst te zaaien in een al onrustige gemeenschap. Een aanstaand premier onwaardig.