De winnaar verliest, of heeft in elk geval het nakijken. Dat geldt vooralsnog voor Curaçao na de verkiezingen van 27 augustus, waarbij PAR meer en de meeste zetels in de wacht sleepte, maar MFK/PS/MAN ondanks hun uiteenlopende ideeën toch een gelegenheidscoalitie met nipte meerderheid hebben gesmeed. Datzelfde lijkt nu ook te (kunnen) gebeuren met de eerste regering van het Land Sint Maarten, waarbij National Alliance de verkiezingen van afgelopen vrijdag won, maar United People’s (UP) party van Theo Heyliger samen met de partij waarmee hij nota bene brak, DP, een krappe meerderheid vormt. Zoals in Willemstad lijken ook in Philipsburg het pluche en daarmee de regeringsmacht belangrijker dan principes; belangrijker dan het feit dat partijleiders nog maar korte tijd terug met elkaar hebben gebroken. Zie Gerrit Schotte van MFK jegens MAN en zie Heyliger jegens DP. Omgekeerd laten MAN en DP zich wel erg makkelijk gebruiken als stemvee in ruil voor een of meer ministersposten om maar een meerderheid in de nieuwe parlementen te vormen. Op Curaçao moet een ideologische partij als Pueblo Soberano dit met lede ogen toezien, aangezien PS zich tot nu toe profileerde als een partij tégen handjeklap, tégen de netwerken van kapitaalkrachtige belangengroepen en vóór integriteit.
Integer is langzamerhand ook voor de Bonaireaanse politiek een kwalificatie die nog maar moeilijk kan worden uitgesproken. In de nacht van zaterdag op zondag trok raadslid/gedeputeerde Anthony Nicolaas met zijn ene zetel de stekker uit alweer het tweede Bestuurscollege. Stapte hij eerst uit de UPB van Ramonsito Booi, om als onafhankelijk raadslid een vrijage met DP van Jopie Abraham aan te gaan, nu zet hij laatstgenoemde aan de kant om toch weer met groen te flirten.
In deze politiek turbulente tijden is het zaak dat instituten bij de les blijven. Hoewel er over de (in)formatie van een nieuw kabinet geen wettelijke regels bestaan, is het goed ‘om de reguliere gang van zaken zoveel mogelijk te benaderen’, zoals voor wat betreft Curaçao gouverneur Frits Goedgedrag en Schotte hebben afgesproken. Waarom dan niet een consultatieronde, waarbij de gouverneur advies vraagt van de ondervoorzitter van de Raad van Advies, Statenvoorzitter en in dit bijzondere geval gezaghebber, fractievoorzitters in de Eilandsraad (straks Staten van Curaçao), alvorens een (in)formateur op pad te sturen? Het zou goed zijn als de procedures zo zuiver mogelijk worden gehouden. Dat geldt zeker voor de ‘screening’ van toekomstige ministers, ook al is dit nog niet in de wet opgenomen.