Opnieuw heeft de BOO-krachtcentrale voor een gespannen situatie gezorgd. En weer zag personeel van de Isla, daarin gesteund door vakbond PWFC, aanleiding voor een blokkade van de poorten van de raffinaderij met alle gevolgen van dien voor de toegang van derden. Zoals Aqualectra, die er installaties heeft. En Curoil, waardoor de brandstofleverantie aan de benzinestations stokte. Gelukkig was de actie zondagavond voorbij voordat het maandag tot grotere paniek en schade zou zorgen. Toch blijft het de vraag of dit de manier is voor werknemers om hun bezorgdheid te uiten - met de samenleving als slachtoffer - en of de overheid lessen heeft geleerd van enkele maanden geleden, toen het gezag en het politieke bestuur er als verlamd bij stonden en niets uithaalden om te voorkomen dat een heel eiland de dupe was. Opvallend blijft ook de rol van Refineria Isla, die als werkgever weer niet optrad terwijl van een arbeidsconflict geen sprake was. Isla kwam vrijdag ook niet opdagen bij een spoedvergadering op verzoek van gedeputeerde Davelaar. De door PdVSA geëxploiteerde raffinaderij kan niet doen alsof zij part noch deel heeft aan BOO. Deze bestaat namelijk uit een ‘nieuw’ deel en uit een van Isla overgenomen oude krachtcentrale die nooit - conform afspraak - in geüpgrade vorm is overgedragen. Voor de vertwijfeling en vrees onder het Isla-personeel was er alles bij elkaar dit keer nog meer dan in maart, toen de BOO uitviel en waarmee sindsdien de raffinaderij grotendeels platligt, alle begrip. Na vijf maanden draait de centrale nóg niet en is er geen uitzicht op een duurzame oplossing. Volgens Isla bedraagt de schadepost al ruim 100 miljoen dollar. Hoewel voor buitenstaanders niet te controleren op juistheid, mag worden aangenomen dat een raffinaderij die niet produceert maar wel lonen en andere kosten moet doorbetalen, inderdaad met verlies draait. Terecht is de vraag onder de honderden werknemers hoe lang moedermaatschappij PdVSA dit nog accepteert of anders de sleutel inlevert bij verhuurder overheids-nv Refineria di Kòrsou (RdK). Ook al ligt dit contractueel genuanceerder, de Venezolaanse staatsoliemaatschappij reageert niet altijd rationeel. De angst voor de onzekerheid is dus alleszins begrijpelijk. Maar het blijft onaanvaardbaar de hele gemeenschap in gijzeling te nemen. Aqualectra heeft terecht gehandeld om deze door PWFC georganiseerde actie voor te leggen aan de rechter en daarmee de entree tot de Isla af te dwingen. Daarmee toont het nutsbedrijf zich daadkrachtig; iets wat niet direct gezegd kan worden van de andere stakeholders.