Het was een verademing te zien dat in de Staten van Curaçao ook kan worden samengewerkt. Coalitie en oppositie vertoonden deze week een grote mate van eensgezindheid in het debat over de verkoop van het oude Curaçaohuis aan de Badhuisweg en steunden zelfs elkaars moties. Alleen Jaime Córdoba van de eenmansfractie Pueblo Soberano hield zich afzijdig in een poging tot loyaliteit met de hoofdpersoon in dezen, ex-Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels (PS), die zelfs ook lang ná haar vertrek de gemoederen weet te beroeren. Zij wordt verantwoordelijk gehouden voor aanzienlijke materiële schade - het diplomatieke huis van Curaçao in Den Haag zou zo’n anderhalf miljoen euro onder de waarde zijn verkocht - maar de immateriële reputatieschade die zij aanrichtte tijdens haar Gevolmachtigde ministerschap is nog veel groter geweest. Ondanks allerlei rapporten weigerde de toenmalige coalitie - PS/PAIS/PNP/Sulvaran, later aangevuld met PAR - haar te ontslaan. Nu, enkele regeringen verder, zijn in verband met het ongewenst afstoten van het Curaçaohuis alle pijlen op haar gericht. De Staten moet echter ook de hand in eigen boezem steken. Het parlement had al veel eerder kunnen en móéten ingrijpen om de verkoop een halt toe te roepen. Deels komt dit door de meervoudige politieke crises waar Curaçao sinds de verkiezingen eind 2016 in belandde, met het kabinet-Koeiman dat al heel snel struikelde, een interim-kabinet-Pisas, vervroegde verkiezingen en pas sinds enkele maanden heerste er weer rust in Fòrti. Toch heeft de toenmalige PS-Gevmin veel te lang haar gang mogen gaan. Dit gebeurde met instemming van de premiers destijds, Ivar Asjes en daarna Ben Whiteman (beiden PS), die politiek verantwoordelijk waren voor de handel en wandel van Wiels. De verkoop van wat nu ‘patrimonio nashonal’ wordt gezien - niet onterecht, want in deze chique buurt was al vanaf eind jaren 50 het Curaçaose hart in Nederland gehuisvest - kent de clausule dat de Staten goedkeuring dient te geven. Gelukkig. Of dit standhoudt in een rechtszaak aangespannen door de kopers moet blijken. Dat wordt een juridische strijd. Het politieke debat kenmerkte zich dinsdag door de zeldzame bereidheid even over de eigen schaduw heen te springen, tot gemeenschappelijke standpunten te komen, resulterend in drie moties die met een ruime meerderheid van 16, 18 en zelfs met ‘algemene stemmen’ werden aangenomen.