Bonaire drijft steeds meer af in de richting van onbestuurbaarheid. Sinds de verkiezingen van maart 2015 is er een Eilandsraad die als los zand aan elkaar hangt. Er waren eerst drie fracties van elk drie zetels. Van die samenstelling is niets meer over; de Raad bestaat nu uit zes fracties die negen stoelen bezetten. Het is een teken van grote onvolwassenheid van de politici.
De partij met de meeste stemmen, MPB, werd aanvankelijk buiten de coalitie gehouden door de aartsrivalen PDB en UPB. Deze ‘patia’-coalitie (rood en groen) duurde net een jaar. Jeanoushka Raphaela was de eerste die vertrok uit de UPB, nota bene in haar maiden speech in februari 2016. Toen in mei ook Esther Bernabela uit de UPB vertrok, spatte de patia uiteen. MPB greep alsnog haar kans en vormde een nieuwe coalitie met de twee onafhankelijken.
Dat duurde een half jaar en sindsdien is de rust niet meer weergekeerd. Opgezegd vertrouwen, gedogen, een nieuwe coalitie, elke maand was er weer iets. Intussen was er binnen oppositiepartij PDB een hoogoplopend conflict ontstaan, waardoor afgelopen week eerst fractielid Michael Pieters aftrad en vervolgens zijn opvolger Clark Abraham zich onafhankelijk verklaarde.
Door de bevolking gekozen raadsleden gaan hun eigen weg en verlaten als stampvoetende kinderen een partij of coalitie even gemakkelijk als ze zich aanmelden. Kennelijk zien de meeste politici op Bonaire een partij alleen als een middel om die felbegeerde stoel in de Passangrahan te bemachtigen. Terwijl je binnen een partij of coalitie best van mening mag verschillen. Zo lang dat niet om principiële en fundamentele meningsverschillen gaat, praat je die uit of kom je overeen ‘to agree to disagree’.
Ook het spelen van spelletjes is een teken van onvolwassenheid, van oude politiek. De MPB heeft de schijn tegen door precies op het moment dat Clark Abraham beschikbaar is voor een nieuwe coalitie de stekker uit de oude te trekken. Dat is geen nieuwe politiek, zoals de partij steeds belooft. Het is hoe dan ook te hopen dat de zoveelste coalitie die de MPB nu aan het smeden is eindelijk eens een stabiele zal zijn die de resterende rit tot 2019 uitzit. De begroting is nog onder controle, anders had Nederland het geduld waarschijnlijk al lang verloren en ingegrepen om het stuurloze Bonaire weer op koers te krijgen.