De PAR met leider Eugene Rhuggenaath is de winnaar van de voor Curaçao extra belangrijke verkiezingen. Bijna een op de vier stemmen ging naar PAR, die vergeleken met de laatste stembusronde een sprong vooruit maakt van maar liefst 10 procent. Maar ook MAN van Hensley Koeiman, in oktober de grootste partij, groeide en kreeg van 20 procent van het electoraat het vertrouwen. Gebaseerd op de zetelverdeling kunnen beide met 6 plus 5 Statenzetels samen vrij snel een nieuwe regering vormen die dan steunt op een nipte meerderheid van 11 van de 21 zetels. Het is zelden vertoond, een regering van twee partijen, en hoewel slechts een minimale meerderheid zou dat de efficiëntie en effectiviteit kunnen bevorderen.
Hoewel nog erg vroeg, zo vlak na de verkiezingen, ligt zo’n coalitie voor de hand aangezien partijen eerder ook de basis vormden voor het zeer vroegtijdig gesneuvelde kabinet-Koeiman, en ook in de campagne hebben aangegeven in principe opnieuw samen een regering te willen vormen. PAR en MAN hebben nadrukkelijk aangegeven vóór alles een integer en schoon bestuur te willen en de orde en rust in de rechtstaat Curaçao te willen herstellen, zeker na alles wat er is gebeurd waarbij het Koeiman vrijwel onmogelijk was gemaakt om een degelijke start te maken. Dat kwam onder andere omdat Gerrit Schotte van MFK, die als omstreden partij nu eveneens groter is geworden en 5 zetels haalde, van meet af aan er alles aan deed om regeringsdeelname te forceren en het kabinet te laten vallen. Dat lukte al snel door mee- en overlopers als de twee van PS, Braam (ex-PAR) en Dannawi (ex-MAN). PS wordt daarvoor gestraft door halvering. Braam en Dannawi gokten mis en komen in principe niet terug in de Staten. KdNT, de partij van Amparo dos Santos wist zich als relatief nieuwe partij redelijk te handhaven en verloor 1 van de 3 zetels.
De uitslag kenmerkt zich door drie grote partijen (PAR, MAN, MFK), KdNT en de rest eenmansfracties (nieuwkomer PIN van Römer, MP van Moses en PS van Córdoba). PAR mag als grootste partij het voortouw nemen en zal daarvoor als eerste naar MAN kijken, eventueel aangevuld met de gelijkgezinde PIN waarmee de meerderheid op 12 zou komen. De grote vraag is echter of wat Schotte en de zijnen na de vorige verkiezingen lukte ook nu weer mogelijk is; net zo lang aan de poten van een coalitie zagen totdat hij zelf de macht kan grijpen. Dat kan eigenlijk alleen als er ‘zwakke’ fractieleden zijn. Om de kans hierop te verkleinen is het aanbevelingswaardig dat veel of de meeste van de nu gekozen Statenleden, die dus hoog op de lijst staan, zelf in het parlement blijven en vakministers aanstellen om in de regering plaats te nemen.
Het is in elk geval serieus het overwegen waard, want stabiliteit is waar Curaçao grote behoefte aan heeft. Sinds de geboorte van het Land Curaçao was het politiek vaak te onrustig om de economie überhaupt kans te geven, laat staan sociaal beleid te ontwikkelen. De uitslag biedt in eerste instantie de grondslag voor een gunstig perspectief, maar het blijft mensenwerk en de gekozen mensen moeten er straks voor zorgen dat Curaçao in rustiger vaarwater ook weer progressie maakt.

Tot slot: De verkiezingen zijn rustig en ordentelijk verlopen, zoals eigenlijk altijd, door opnieuw uitstekend werk van het Hoofdstembureau waar door het kamp-Schotte eerder onterecht ernstig verdenkingen tegen waren geuit, en ook dankzij gouverneur Lucille George-Wouter die formeel belast was met de organisatie (in plaats van het interim-kabinet van MFK-premier Gilmar Pisas). Dat dit nodig was, is een triest dieptepunt in de politieke geschiedenis van het autonome Curaçao, omdat de Rijksministerraad eraan te pas moest komen de verkiezingen te laten plaatsvinden, nadat het ‘blok van 12’ onder leiding van Schotte deze eerst op allerlei manieren wilde tegenhouden.