Analyse
Een payaso (clown) is iemand die niet helemaal serieus moet of kan worden genomen of die zulke onnavolgbare sprongen maakt dat die op de lachspieren werken. Gerrit Schotte (MFK) is een payaso. Overigens één van de categorie die wel heel serieus in de gaten moet worden gehouden, maar die allerlei manoeuvres maakt om de aandacht af te leiden en vooral alom verwarring te scheppen.
Anders kan zijn plotselinge vredesaanbod aan de media niet worden uitgelegd. En hetzelfde geldt voor het veelvuldig gebruik en inzetten van religie en gebed. Enerzijds probeert hij daarmee allianties te sluiten met de kritische pers - en door ze ‘dood te knuffelen’ het zwijgen op te leggen - en met de diverse kerkgenootschappen, anderzijds heeft hij hiermee een groot deel van de bevolking op zijn hand. Want wie is er op zich tegen vrede en wie kan er op dit religieuze eiland tegen de zegen van een vijftal pastoors zijn?
Schotte wil en is gebaat bij vrede en rust, nadat hij eerst sinds het verlies van de verkiezingen op 5 oktober alom stennis heeft geschopt, onder andere door tot tweemaal toe het parlement te veroveren (op 4 januari toen zeven wettig gekozen Statenleden gehinderd werden te worden geïnstalleerd; en op 14 februari opnieuw toen er onder zijn leiding op illegale wijze een parlementsvergadering plaatsvond om de reeds demissionaire ministers van het kabinet-Koeiman af te zetten). Nu hij de volksvertegenwoordiging inderdaad heeft ‘veroverd’ moet er, als het aan hem ligt, langzaamaan pais en vree heersen om snel het interim-kabinet te vormen en de vurig gewenste regeringsmacht - liefst voor de komende drie jaar - te grijpen.
Dus jongens: zand erover. We geven elkaar de hand. We trekken hier en nu een streep. En we beginnen gewoon opnieuw. En by the way, Jacinta Constancia blijft gewoon zitten als Statenlid. Oké, ze heeft inderdaad onjuist gehandeld met haar klap, maar ze kon zich gewoon niet inhouden nadat MAN-lid Giselle Mc William (die de frontale klap incasseerde) daarvoor almaar had zitten treiteren. Niets aan het handje dus. Het gaat om vergiffenis. Om vrede.
Zo makkelijk gaat het echter niet. Dat Schotte wel even bepaalt wanneer hij vergiffenis wil vragen en wil geven en wanneer hij en zijn partij de media de reikende hand willen toesteken. Vrede en vergiffenis zijn net als met ‘rèspèt’; dat eis of koop je niet op - zeker niet eenzijdig - maar verdien je. Op basis van consistent, eerlijk en integer handelen. Niet gelegenheidsgedrag op één dag, of tijdens één persconferentie, maar op basis van je loopbaan gedurende je hele zelfbewuste leven. En voor een politicus gedurende zijn politieke carrière. Die van Schotte wordt gekenmerkt door allesbehalve vrede en rust. Integendeel; iemand hoeft maar enkel een Google-search te doen om te zien in wat voor een enorme dubieuze verwikkelingen en affaires deze politicus-vredestichter zoal betrokken is geweest; privé, zakelijk en politiek-bestuurlijk. Moeten wij dan altijd in het verleden blijven steken en kan er dan nooit een nieuw begin zijn? Jazeker, maar de vraag is of Schotte het zelf wel écht zo goed meent, want feit is dat hij op dezelfde dag dat de MFK-voorman voor de camera’s en microfoons live een emotionele oproep deed ‘er een streep onder te trekken’ luttele uren daarvoor nog moord en brand schreeuwde over een ‘politieke samenzwering’ van zo’n beetje alle rechtshandhavende instanties: de procureur-generaal, het Openbaar Ministerie, de Veiligheidsdienst, de rechter-commissaris, de gouverneur. Om er bijna aan toe te voegen dat ook de media die zijn visie niet delen zich schuldig maken aan dit complot.
God wikt en Schotte bepaalt. Hij deelt de lakens uit. Binnen zijn partij. Binnen het kamp-Schotte met de meelopers die de nieuwe meerderheid vormen. En het liefst ook daarbuiten. Wat gouverneur Lucille George-Wout wel of niet mag en moet beslissen, hoe het OM dient op te treden en wat de rechters moeten vonnissen (zijn uitspraak onlangs dat de helft van de gevangenen in Koraal Specht onschuldig hun straf uitzitten, is een regelrechte aanslag op de rechtsprekende macht en moet wellicht gezien worden als een opwarmertje dat hijzelf bij een onherroepelijke veroordeling in hoger beroep en in cassatie eigenlijk eveneens onschuldig is). Maar het is aan de media om politici nauwlettend te volgen ter bescherming van de weerloze en dus kwetsbare burger. En bijvoorbeeld op inconsistentie en onbetrouwbaarheid te wijzen. Zoals het geval-Jacinta, die een week terug nog afstand van partij en Statenzetel zou nemen, zo gaf zij aan en zo werd beaamd door Schotte, om vervolgens binnen een week te doen alsof er eigenlijk niet veel aan de hand is. En zoals ten aanzien van de nieuwe verkiezingen op 28 april, door eerst in de uitzending van TV Direct aan te geven het een zeer goed idee te vinden, ‘fabuloso’, laat de kiezer maar spreken en wij zijn er klaar voor, om al een paar dagen later de bevolking te gijzelen met angst en onzekerheid of deze überhaupt wel doorgaan - ook al is het reeds wettelijk bij Landsbesluit bepaald.
Fout is fout en dat moeten media berichten en blijven berichten. Fout is, in elk geval vanuit een ethisch gezichtspunt en gezien de voorbeeldfunctie van het ‘hoogste college’, dat in het parlement agressie wordt geuit, laat staan in de vorm van puur fysiek geweld en dat de persoon die zich hier letterlijk voor het oog van iedereen - man en vrouw, oud en ook jong - schuldig aan maakt en binnenkort hiervoor bij de rechter moet verschijnen, blijft zitten. Fout is ook dat een reeds veroordeeld politicus gewoon als Statenlid aanblijft en niet alleen dat, het hele politieke bestuur weet te ontregelen en daar nog trots op is ook: ,,Wat Koeiman niet is gelukt, is mij (met de nadruk op ‘mij’) wel gelukt: een meerderheid van 12 achter mij te krijgen.” Hieruit spreekt een vorm van zelfverheerlijking en arrogantie, dat Schotte die 11 volgelingen voor z’n karretje weet te spannen, zo niet in zijn zak heeft. Dit niet alleen met stemmen die hij met MFK (4 zetels) en de aan MFK gelieerde partij KdNT (3) heeft gehaald, maar ook met nog eens 5 zetels van kiezers die op PAR en MAN en andere partijen hebben gestemd juist met het oog om Schotte buiten de regering te houden. Hoe de MFK-leider dat is gelukt - overigens een prestatie op zich - en of hier inderdaad ook (omkoop)geld mee is gemoeid, is een grondig onderzoek meer dan waard maar zal vermoedelijk niet opgehelderd worden tenzij een of meer overlopers ooit eens praten. Zuivere koffie is het niet, zo lijkt het. En het grenst aan kiezersbedrog. Het is de taak van de media, ‘de waakhond van de maatschappij’, dit continu aan te kaarten en ook af te keuren. En omdat in het parlement thans ‘goed fout lijkt en fout goed’ is het essentieel te wijzen op het belang dat de verkiezingen volgende maand doorgaan, ook al spreekt een meerderheid van het parlement zich in een motie uit tegen de ontbinding van de Staten. Alle grappen en grollen van deze payaso op een stokje, het is tijd dat iedereen zich met dit proces bemoeit en dat ook andere groeperingen zich hierover uitspreken - werkgevers, vakbonden, de Raad van Kerken, ngo’s, burgerbewegingen en pressiegroepen - en eisen dat de afgekondigde stembusronde op 28 april doorgang vindt.