Hier zijn geen woorden voor. Het is een schande dat het is gebeurd. Dat het kón gebeuren. Tijdens een debat in de vergaderzaal van het parlement. Gelukkig wordt de klap, die MFK-Statenlid Jacinta Constancia in ogenschijnlijk koelen bloede maar volstrekt onverwacht vol in het gezicht van MAN-parlementariër Giselle Mc William uitdeelde, alom veroordeeld. Terecht. De klap is figuurlijk ook een klap voor de samenleving, die zich in allerlei opzichten schaamt. Voor het incident dat eerder niet voor mogelijk werd gehouden in de Curaçaose volksvertegenwoordiging. En voor het feit dat de beelden viraal gingen waarmee het eiland op zeer negatieve wijze wordt geportretteerd. Het is niet alleen het feit dát er is geslagen in de Staten - hoe verwerpelijk ook, er zijn meer landen die zulke kwalijke voorvallen hebben meegemaakt - het is tevens de manier waarop. Gemeen, half van achteren. Keihard. Bewust en berekenend. En met zeer veel agressie. Omstanders en al degenen die de video hebben gezien waren er beduusd van. Of het georkestreerd was, zoals het slachtoffer en MAN stellen, moet worden onderzocht.
Tot zover het afschuwelijke gebeuren. Het heeft z’n gevolg gekregen met de aanhouding ‘op heterdaad’ van Constancia, aangiftes bij de Landsrecherche en de aankondiging van het OM dat er een strafrechtelijk onderzoek is opgestart. De kwestie krijgt dus nog wel een staartje. En dat kan ook niet anders. Ook heeft de dader voorlopig afstand genomen van de Staten en partij MFK, de partij van Gerrit Schotte. Een juist besluit. Een dergelijk onberekenbaar persoon hoort niet in het parlement thuis, ook al betreurt ze inmiddels de onvergeeflijke handeling en is ze voornemens excuses aan te bieden. Screening van kandidaat-Statenleden blijkt beslist geen overbodige luxe. Natuurlijk ging er iets aan de klap vooraf. Mc William had vlak daarvoor scherp en wellicht zelfs uitdagend gesproken over de Mondkapjesstrafzaak, waarin Constancia nog altijd verdachte is. Maar dat rechtvaardigt nog niet en nimmer gebruik van fysiek geweld in de Staten. Vriend en vijand zijn het erover eens dat het politieke discours te fel is. Te veel op de man in plaats van op de bal. Over en weer. Hetgeen is gebeurd is kenmerkend voor het politieke klimaat, waarin bedreiging en intimidatie niet worden geschuwd. Zo neemt het kamp-Schotte het aantoonbaar niet nauw met algemene fatsoensnormen, wetten en regels en wordt de gouverneur - formeel hoofd van de regering - constant openlijk geschoffeerd. Dat is gezagsondermijnend en nog veel ernstiger dan die ene schandelijke klap van Constancia.