De politieke ontwikkelingen op Curaçao zijn gisteren in een stroomversnelling geraakt. Het vertrek van Ivar Asjes als premier, daartoe gedwongen door ‘zijn’ partij Pueblo Soberano (PS), was voor velen weliswaar te voorzien, maar kwam gisteren toch onverwacht. Asjes geniet niet langer het vertrouwen van de PS-fractie in de Staten en ook niet van het partijbestuur. Het waarom en de directe aanleiding blijven nog vaag, wat des te meer duidelijk maakt dat is gezócht naar een exit. Vermoedelijk is de kiem daarvoor onlangs gelegd tijdens het parlementsdebat over veelvuldig niet-integer handelen van Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels, die opvallend genoeg alleen nog door Asjes de hand boven het hoofd werd gehouden. De premier verdedigde haar door dik en dun. Om Marvelyne, waarmee Asjes een even merkwaardig als bijzonder bondgenootschap heeft, coûte que coûte op het Curaçaohuis in Den Haag in het zadel te houden, werd de tactiek van de verschroeide aarde toegepast. Alles en iedereen - ombudsman, media en allen die durfden te stellen dat de positie van Marvelyne niet langer houdbaar was - werd met de grond gelijkgemaakt. Daar heeft Asjes de partij zeker geen goede dienst mee bewezen. En als de fractie toen al met de gedachte speelde van een motie van wantrouwen in de Staten, heeft de ex-premier deze gisteren buiten het parlement alsnog gekregen. Het rommelde al langer binnen Soberano, met Asjes van meet af aan als vreemde eend in de bijt. De afbrokkeling die al een tijd gaande is - eigenlijk al vanaf de tragische moord van PS-voorman Helmin Wiels in mei 2013 - gaat nu wellicht in rap tempo verder. Er gaat binnen Soberano een (nieuwe) strijd om de macht plaatsvinden. Maar deze heeft waarschijnlijk ook gevolgen voor de broze coalitie. Niet alleen broos vanwege de minimale meerderheid van 11 van de 21 Statenzetels. Vooral ook broos omdat, vanuit PS bekeken, de beide grondleggers van de zittende regeringscombinatie PS/PAIS/PNP/Sulvaran er niet meer bij zitten. Helmin Wiels is niet meer en Asjes moest het veld ruimen. Wat betekent dit voor de ‘Pas, trankilidat i prosperidat’ (Vrede, rust en voorspoed), waarop het regeerakkoord 2012-2016 is gebaseerd? De kans is groot dat de Gevolmachtigde minister - het woord zegt het al: iemand met een ‘volmacht’; in dit geval een volmacht van Asjes - de volgende is die sneuvelt. Daarmee maakt de partij PS schoon schip in eigen huis. De vraag is alleen wie de koers van Soberano gaat bepalen of dat dit uitmondt in opportunistisch gedrag van individuele Statenleden. De ministersploeg lijkt met PS’er Ben Whiteman als (tijdelijk) minister-president geen direct gevaar te lopen. Maar met de exit van premier Asjes is geen bewindspersoon meer veilig en kan het weleens een hete herfst worden.