Cura Doet verdient een pluim. Zoals dat trouwens ook geldt voor Bon Doet, Aruba Doet, Statia Doet en SXM Doet die in navolging van NLdoet honderden klusjes klaren met de hulp van duizenden vrijwilligers. Afgelopen weekend zijn op de eilanden weer heel wat mouwen opgestroopt, handjes geholpen en steentjes bijgedragen. Op Curaçao telde de organisatie ruim 3.000 vrijwilligers die samen bijna tweehonderd grote en kleine projecten ter hand namen. Het is bemoedigend te zien dat ook veel jeugdigen meedoen, zoals leerlingen die hun eigen klaslokalen opknappen. Dat bij het verven niet alleen de muren een likje kregen, maar ook menig deelnemer zelf, hoort erbij. Jong geleerd oud gedaan. Gouverneur George-Wout gaf er blijk van de activiteiten niet alleen in woord, maar ook in daad te steunen. Vrijwilligerswerk is niet alleen nuttig, het is tevens goed voor de sociale contacten en het maatschappelijk bewustzijn. Speeltuinen herstellen, de bibliotheek op orde brengen maar ook ouderen en andere hulpbehoevenden begeleiden op een uitje. Het versterkt het gevoel van sociale verantwoordelijkheid, het geeft een ‘kick’ als het in gezamenlijkheid lukt om een verschil te maken, maar ook wordt het steeds meer een noodzaak. Onze samenlevingen komen erachter dat ze niet meer zónder de talloze vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties kunnen. De overheid biedt niet meer de oplossing; kán dat niet meer. Er blijken grenzen aan de sturingsmogelijkheden van het publieke apparaat. Er zijn vrijwilligers die zich inzetten voor dieren, voor natuur, voor gehandicapten en weeskinderen. Sommige organisaties zijn niet meer weg te denken: Uniek Curaçao, Fundashon Bon Intenshon, Citro, de serviceclubs. Om er maar een paar te noemen. Maar ook sport- en jongerenverenigingen en oudercommissies zijn onmisbaar geworden. Het is een goede zaak dat burgers steeds meer zélf het initiatief nemen - en niet meer op de overheid ‘wachten’ (want dan kunnen ze blijven wachten). Schoonmaakacties onder en boven de zeespiegel, langs de weg en diep in de mondi zijn jaarlijkse evenementen geworden. Fundashon Duna un Man neemt hele stukken openbare infrastructuur voor haar rekening. Voorbeeldig. Er zit echter een keerzijde aan al deze goede intenties en inspanningen. Het gevaar loert dat het politieke bestuur het steeds ‘normaler’ gaat vinden dat belastingbetalende burgers de toiletten op scholen eigenhandig repareren en ook dat bedrijven dagelijks overstelpt worden met aanvragen van sponsoring voor een sportreisje, computerlokaal of compleet buurthuis. Waar ligt de grens? Buurtbewoners voelen zich genoodzaakt zelf de verkeersveiligheid in hun wijk af te dwingen of te regelen. En personen die het zich kunnen veroorloven beschermen zichzelf tegen de misdaad door in afgesloten woonresorts met eigen security te leven. Het heft in eigen handen prima, maar hoe ver moet men gaan? Dat mag Cura Doet er niet van weerhouden terug te kijken op een geslaagde tweede editie en zich alvast voor te bereiden op een nog grotere editie in 2016.
