Van een onzer verslaggevers
Willemstad - De lucht is viezer. Die conclusie valt te trekken uit het jaarverslag over 2014 van de GGD Amsterdam die luchtmetingen verricht op Curaçao.

In dat verslag, dat eind augustus verscheen en dat gisteren door de stichting Schoon Milieu op Curaçao (SMOC) op de website is gezet, schrijft de GGD dat de gemeten hoeveelheden zwaveldioxide (SO2) als concentraties Total Suspended Matter (TSP) vorig jaar zijn gestegen ten opzichte van 2013.
De GGD Amsterdam meet de lucht bij Beth Chaim en bij Kas Chikitu. De gemeten concentraties zwaveldioxide bij Beth Chaim overschrijden in 2014 de afgesproken normen, zowel voor het daggemiddelde als voor het jaargemiddelde. De concentratie SO2 op meetstation Kas Chikitu voldoet wel aan de norm van het daggemiddelde maar niet aan de norm voor het jaargemiddelde.
Dit laatste station is ingericht om de belasting van de bewoners te monitoren. Daarom wordt er op deze locatie PM10 gemeten (stof dat kan worden ingeademd). Deze concentratie blijkt te zijn gedaald. Ook de TSP-concentratie bij Beth Chaim voldoet aan de normen.
Toch spreekt de GGD dus over een toename van de gemeten hoeveelheid stoffen in de lucht. Volgens SMOC is dit te wijten aan de oplapping van de ‘oude bromtol uit WO-I’, zoals zij de raffinaderij noemen. SMOC: ,,Het valt op dat, voor Isla-begrippen, 2010 tot en met 2012 magere jaren waren, omdat de productie soms wekenlang stil lag. (...) In 2013 en 2014 stijgt de productie vervolgens weer flink nadat de bromtol is opgelapt en dat blijkt dan ook direct uit de jaargemiddelde gehaltes voor zwaveldioxide op leefniveau. Deze waarden rijzen de pan uit, ver boven de vergunningsnorm uit (en nog weer verder boven die van internationale richtlijnen).”
Volgens de stichting boeit dit de Isla niet, evenmin als de verantwoordelijke politici uit het Koninkrijk der Nederlanden. ,,Ondertussen kunnen de mensen onder de rook tegen de stank aanleunen en zien hun huizen alsmaar groener worden met een smurrie rijk aan zware metalen. Het onrechtmatige handelen van de Isla ten spijt, de Curaçaose overheid blijft wegkijken”, stelt de stichting.
Zij vragen zich dan ook af waarom de overheid geen grootschalig bloed- en urineonderzoek instelt voor bewoners onder en boven de rook naar zware metalen. ,,Waarom wil zij überhaupt niet handhaven? Welk en wiens belang wil ze in een democratie eigenlijk dienen dat belangrijker is dan 20.000 mensen onder de rook? SMOC hoort het graag, maar de mensen (met gezondheidsklachten) nabij de Isla nog meer.”